- Kategori
- Özel Günler
Gelen..

Ağlamayı unuturken son bir sorudaydı aklı.
son soru...
güneş; alacakaranlığa söz geçirmeye çalışırken,
çok kalp kırmıştı buğulanmış gözlere oklarını fırlatırken.
neden olmasın, açılan perde yaşama değil mi,
değil mi güne merhaba diyecek korkulara...
ne çıkardı sanki, bir gün daha, inadına aydınlık olsun,
kirli ve namussuz hesaplaşmalara oklarını fırlatsın güneş.
lambalar daha iyi aydınlatmaz mı, hem de beyaz olanları?
biz ürettik derken bile gökyüzü olmadan; ne çıkar?
tüm çiçekler aynı anda kirleniyordu...birinci, utanarak kenara çömeldi,
havadan arta kalan oksijeni ayıkladı ciğerleri.
sordu çiçek,
"ee, ne olacak, bırakın ben birinci olmayayım, ama şimdi ne olacak?
güneş hergün yakarken daha fazla tenimi, eksik olana, şimdi ne olacak..."
karanlık aydınlatırdı çoğu zaman, zaman; tünele hapsolmuş, itilirken insan gerçeğine.
zaman, yokuşa sürülürken, zaman, tüm testileri, ibrikleri doldururken,
dolmuş kaba fırlattı bir gül, yaprağını.. taşarken "an",
zaman, bakmadı...
mutlu yıllar... hep sağlıcakla kal..