Gidenin arkasından bakmak

İşgale uğruyor yürek, hüzün işgal ediyor yüreği, yaralıyor... Yürek bambaşka bir acı yaşıyor... Tarifi yok acının, rengi de yok, şekli de... Yürek acı çekiyor...

Ağlamak istiyor göz. Yürek "ağla" diyor göze. Göz gurur yapıyor, sadece buğulanıyor... İçindeki ikinci kişi konuşuyor: Bu sefer ben vazgeçmedim, vazgeçirilmek zorunda kaldım. Yüreğin yarası daha da artıyor, parçalanıyor. Göz gidenin arkasından bakarken...

Yürek hep dönebilme umudu ile yaşıyordu. Her dönüşünde mutluluk işgal ediyordu yüreği. Her gidişinde döneceğini umut ediyordu. Artık "umut" yüreğinde ki hüzün işgali ile yanıyor, küle dönüyor. Göz gidenin arkasından bakarken içindeki kişi "artık umut etmek yok" diyor. Göz dayanamıyor, gözyaşlarına boğuluyor...

Gidenin arkasından bakarken, içindeki kişi "sen gitmedin, asıl giden benim. Ben senden gidiyorum" diyor. Dizler daha fazla dayanamıyor, yere çöküveriyor. Giden, gözden kayboluyor. Dudaktan son bir söz çıkıyor. HOŞÇAKAL...