Göl Evi ( The Lake House )

Yönetmenliğini Alejandro Agresti’ nin yapıp, Keanu Reeves ve Sandra Bullock’un başrollerini paylaştığı, kısa süre önce sinemalarda gösterimine başlanan “Göl Evi”ni bu haftasonu izledim.

Bu film ile ilgili düşüncelerimi sizlerle paylaşmadan önce, filmin bende özel bir tarafı da var, bundan bahsedeyim. Bir hafta, on gün kadar önce, daha gösterimi başlamadan, Göl Evi’nin tanıtım / reklam ilanları yazılı medyada boy göstermeye başlamıştı. O günlerde ben de bir yarışmaya katılmak üzere yazacağım bir yazı için konu sıkıntısı çekmekteydim, bir türlü yazı konumu beynimde şekillendiremiyordum. İşte bu düşünceler içindeyken gazetede filmin afişini gördüm. İnanılmaz bir ev vardı afişte. Ve benim yazı konum da hayallerimde tasavvur ettiğim böyle bir göl evinin çerçevesinde şekillendi ve bana göre muhteşem bir iş çıktı ortaya. Bu yazımı da sizlerle paylaşmayı çok isterim ama yazı, bir yarışmaya katıldığı için, yarışmanın kuralları gereği sayfama alamıyorum maalesef.

İşte bu olayın da neticesinde, filmin vizyona girmesiyle, görmek, izlemek şart oldu. Acaba ben o fotoğrafa bakarak kafamda neler canlandırmış, filmin ekibi ise neler kurgulamıştı. Bu durum da bende ayrıca bir merak konusu oldu doğal olarak.

Açıkçası, film süresince muhteşem doğa çekimleri, doya doya tabiat, göl, orman ve dolu dolu bir romantizm beklentilerimle girdiğim sinema salonundan çıkarken bu anlamda biraz hayal kırıklığına uğramadım değil. Bazı gerçeküstü vurgulamalar benim gibi fantastik ögelerden çok da hoşlanmayan izleyiciler için itici gelebilir. Ancak altını ısrarla çizerek belirtmeliyim ki çok doğru ve artık günümüzde unutulan, yok sayılan hatta ve hatta dalga geçilen muhteşem aşk ve sevgi gel-gitlerine, uzaktan, umarsız ve sonuçsuz sevilen muhayyel sevgili betimlemelerine, tabiri caizse Anadolu tipi karasevdalara böylesine bir Amerikan yapımında bu denli yoğun rastlamak da insanı şaşırtmıyor değil doğrusu.

Filmin konusu özetle şöyle: Chicago’da bir hastanede çalışmaya başlayan Dr. Kate (Sandra Bullock), çok sevdiği göl kenarındaki kiralık evinden taşınmak zorunda kalır. Taşındıktan sonra kendisine gelebilecek mektup ya da paketlerin iletilmesi için de evin bir sonraki kullanıcısına, posta kutusu içerisinde bir mektup bırakarak yeni adresini bildirir ve gelebilecek zarf ya da paketler olması durumunda haberdar edilmesini rica eder. Ancak evin yeni kiracısı Alex (Keanu Reeves) eve geldiğinde evin yıllardır kullanılmamış hali, çevresinin bakımsızlığı ve posta kutusundaki mektup onu şaşırtır. Ve böylece arada, iki tam yılın olduğu farklı zaman dilimindeki olayların geçişkenlikleri içerisinde Alex ve Kate arasındaki mektuplaşmalar; uzaktan yaşanan bir aşkın gizemli ve tutkulu yollarını, köşebaşlarını, dur-kalklarını, zamansızlık ve mekansızlık imgelemelerini seyirciyle paylaşmaya başlar.

Film, başından sonuna dek durgun bir tempoda, izleyicisine; düşünmek, duygulanmak, yorumlamak, kendi muhasebesini yapmak için bolca zaman bırakarak devam ediyor ve bitiyor. Bir Amerikan filminden çok İtalyan ya da Fransız sinema ekolünün izlerini taşıyan Göl Evi, seyredilebilecek bir yapım. Dikkatli izleyicilerin gözünden, kardeşi ve babası gibi kendisi de bir mimar olan Alex’in ailesi ile olan diyaloglarından müthiş mimari çıkarımlar ve gerçekler de kaçmıyor. Birçok yeni dönem Amerikan filminde olduğu gibi Göl Evi’nde de mutlu ailelere ve ebeveyn ilişkilerine rastlamak mümkün değil.

Film müzikleri gerçekten hoş ve etkileyici ancak görsel ögelerin kullanılış biçimleri ve genel çekim kalitesi bence vasatı geçemiyor. Böylesine; açık alan çekimlerine, doğal obje ve fonları kullanım şansına sahip bir konusu olmasına rağmen zaman zaman bir sit com seyrettiğinizi dahi düşünebiliyorsunuz. Bu durum da otomatikman, “herhalde filmin bütçe problemi vardı” hissine kapılmanıza sebep oluyor.

Sonuç olarak; her şeye rağmen izlemekten pişman olacağınız bir yapım olduğunu düşünmüyor ve görmenizi tavsiye ediyorum.

İyi seyirler.