Görmedikleri

Silik pencereler ardından bakarlar çoğu kez hayatıma.

Kimi üzülür, kimi güler, kimi şaşırır.

Pejmürde bir ruhun ahengidir kiminin gördüğü.

Pencereyi açmak gelir elbet çoğunun aklına.

Lakin görememek tedirginliği vardır, bekledikleri tabloyu.

Tutup tualin ucundan acemice üzerime giydirdikleri renkler, 

Baktıklarında güzel görünecektir elbet onlara.

Ya ben?

Çizgime renk değdirilmesine razı mıyım ya da gerçekten umrumda mı bu?

Elbette değil.

Bakın siz hayatınıza! 

Ben gördüğünüz kışta baharda ya da yazda değilim  

Ben bilmediğim bir mevsimin peşindeyim...