Göze aldım herşeyi...

Hayatı olduğu gibi karşılamazsan,

İliklemez önünü asla karşında.

Korkmayacaksın çarpıp düşsen bile,

Dipçik gibi sağlam duracaksın ayakta.

LİNET söylüyor; o benim çok sevdiğim sesiyle,

kelimelerin hakkı olan duyguyla yüreğime.

Kulağımda Linetin şarkısı,

aklımda kaç kere düşüğüm...

Küçük bir kız çocuğu iken sokakta düştüğümde, canım her acıdığında, koştuğum annem yaramı öpüp
-şimdi geçer ;
derken omuzuna güvenle dayandığım babam,

Sonra , can acıtan değil ,
yürek yakan düşüşler, sevdiklerimin, bağlandıklarımın, güvendiklerimin, inandıklarımın, beni çarptıkları duvarlar;

anneme babama koşamadığım, bi başıma kaldığım ...
en güvendiğim anda doğal afet dolunay da,
iyimserliğin sollandığı zamanlarda,

ama hepsi, bir öze dönüş yolculuğuymuş aslında; her düşüş bir içe yolculuk, bir hesaplaşma kendinle ve ilerleme hayatın içinde kendinden kendine, evet hayatın onu olduğu gibi karşılamadığında önünü iliklemediğini biliyorum; ama hayat, o da dipcik gibi durduğumu biliyor karşısında,
can çıkmadıysa...

Beni öldürmeyen şey,

beni güçlendiren şeydir.

diyen Nietszche gibi.

sevgilerimle...