Saklama gerçeği O sen değilsin...

Hani dağlar taşlar dev gibi görünür de, onları ne rüzgar, ne fırtına, ne de yağmur etkilemez düşüncesi yerleşmiştir ya benliğimize.
O an böyle bilinse de bu durum, her yağmur ve fırtınada o devin tümünden küçük küçük parçaların koptuğu, içten içe ufalanıp dağıldığı yıllar sonra görülür.

Tıpkı sen gibi...
Yıkılmaz, mağrur ve güçlü.
Korkusuz, umursamaz, yenilmez, vurdumduymaz görüntüler veren yüce kişilik...

Ardı görüntünde saklı olan gerçek bu muydu sence?
Güçlü ve korkusuzum imajı veren gerçekten çok mu güçlüydü?
Sana kalsa ''evet'' di bunların cevabı.

Ama yanılıyorsun bebeğim!

Tıpkı o dağ gibi, güçlüydü görüntün bana ve dış dünyaya,
ya farkındaydın, yada değil.
Senin de korkuların, zaafların vardı,
zamanında ters yönden esen rüzgarların un ufak ettiği keder kırıntıların,
kendine bile itiraf edemediğin incinmişliklerin vardı.
Yıllar o dağ gibi, seni de eritiyordu içten içe sinsice,
ama sen direniyordun...

Ve senin sergilediğin güçlü ve mağrur tavırların, o korkularını zaaflarını saklama çabalarıydı bana göre.
Tıpkı diğer sert, korkusuzum görüntüsü sergileyen kişilikler gibi...

Korkuyordun aynı yaşanmışlıkların tekrarından ve sırf bu yüzdendi o soğuk zırha bürünüp, kendini koruma altına alman.

İşte böyle mağrurum,

Tüm bunların cevabını en iyi bilen yine kişinin kendisidir,
ama şu da bir gerçek; Bu tür kuvvetliyim imajı veren kişiliklerin günün birinde, ardı yüreğindeki gerçek saklantılarının mutlaka gün yüzüne çıkacağı gerçeği ve boşuna saklama çabaları...