Uçurum

Kelimeler duyguları ifade etmeye yarar diye biliyordum yanlış biliyormuşum. Her duyguyu ifade etmeye yetmiyormuş bunu öğrendim. Düşüncelerimi yoğunlaştırıp kelimelere dökmek için uğraşacağım. Nerden başlanır nasıl başlanır bilmiyorum. Üzgünüm şaşkınım biraz da kırgın. Kızgın değilim aslında kızmak isterdim ama her şey öyle soyut ki. Neyin kavgasını neyin mücadelesini verdiğimi bile bilmiyorum. Çok yorgun hissediyorum her şeyden bıktım kendimi haksızlığa uğramış hissediyorum. Beter olayım ben bunları hak ettim. Dayak yeseydim bu kadar acımazdı. Dünyada en kötü şey nedir diye sorarsanız artık hiç düşünmeden ‘güven’ derim.

Güven konusunda herkes bir şeyler söylüyor. Ne kadar önemli olduğundan tutun da insan psikolojisi üzerindeki önemine varıncaya kadar her şekilde tartışılıyor. Boş bulunup da kimseye güvenmeye kalkmayın. Uçurumdan aşağı düşerken neden itildiğinizi bile bilmeyeceksiniz. Tıpkı benim gibi.

Bu ne anlatıyor diyebilirsiniz vallahi de billahi de olanlara ben de anlam veremiyorum ki size nasıl anlatayım. Kendimi asla tahmin bile edemeyeceğim biri tarafından bir uçurumdan aşağı itilmiş gibi hissediyorum. Yere çakılmadım şimdilik boşluktayım. Garip bir boşluk. Dört yanım boşluk. Kocaman evrende kendimi yapa yalnız hissediyorum.

Ne olursa olsun anlamaya çalışıyorum hak vermeye çalışıyorum ama gördüm ki ne yaparsam yapayım nasıl davranırsam davranayım her şey benim aleyhime. Kimse üzülmesin kimse kırılmasın diye elimden gelenin fazlasını yaptım suç oldu. Suçlular kendini savunur suçsuz olduğum için kendimi savunma gereği hissetmedim bile. Her şeyi yüz üstü bıraktım öylece. Madem istenilen bu o zaman tercihlere saygı duymak gerekir. Her ne kadar nedenini anlamasam da.

İnsan önce kendini sonra haddini bilmeliymiş bunu öğrendim. Tek başına kendini bilmek yetmiyormuş. Kendini bilmenin yanında haddini de bilmek gerekiyormuş. Haddini bilmezsen haddini bildiriyorlarmış bunu da öğrenmiş oldum.

Ortada bir suç var mıydı varsa suçun hepsi bana mı aitti. Ne kadar kötüymüşüm ben de haberim yokmuş. Bu kadar kötüysem iyilerin benimle ne işi var bunu anlamakta zorlanıyorum. Benim gözümde kimse kötü değil. Anlamasam da olanların mutlaka bir sebebi vardır. Kimseye kötü diyemem bu yaşanan iyiliklere güzelliklere haksızlık olur.

Nerden nereye. Kendimi güvende hissederken birden uçurumdan aşağı itildim. Sebebi yok en azından benim açımdan. Uçurumdan iten açısından durum farklıymış geç anladım. Kimsenin suçu yok hepsi benim hatam. Bir şeyleri eksik yapmışım belki de yanlış yaptım. Zaten neyi doğru yaptım ki. Geriye dönüp baktığımda en büyük hatalarımı hep en doğruyu yaptığımı düşündüğüm zamanlarda yapmışım.

Ben bu kafayla erkek olsaydım tezkereyi zor alırdım. Bundan sonra ne düşüneceğimi hiç bilmiyorum. Düşünürmüyüm düşündüklerimi yazarmıyım onu da bilmiyorum. Şu an tek bildiğim hiç bir şey bilmediğim. Unutmak mı lazım hatırlamamak mı. Yok saymak mı lazım sıyrılmak mı. Bedenimin formata ihtiyacı var. Sıfırlanmaya yenilenmeye. Ben iflah olmam biliyorum. Kendime mutlaka üzülecek bir şeyler bulurum. Kendimi hırpalarım cezalandırırım mutlaka bir suç bulurum kendime. Bu defa cezam çok büyük olmalı. Öyle büyük olmalı ki şu an hissettiklerimi bir daha asla hissetmemeliyim. Kendimi ne zaman cezalandırsam aynı hatayı bir daha yaptığım görülmemiştir. Sonuca bakıldığında buda büyük bir hataydı. Büyük bir cezayı hak etti. Çek şimdi cezanı benim aptal kafam.