GÖZLERİN

GÖZLERİN

Ne yeşil ne mavi, kömür karası.

Ömrümde yerini, aldı gözlerin.

Burnun “Kafdağı”nda.yoktur denginde,

Aşka varan doğru, yoldu gözlerin.

Güneşli havada, şimşek çaktırır.

Baktığı her yeri, yakıp yıktırır.

Beni benden alır, candan bıktırır.

Esir eder beni, senin gözlerin.

İçime kor düştü, sevgiden yana.

Ela gözlü o yar, bakınca bana.

Gülerdi oynardı, şakırdı ama.

Ömrümden ömür, çaldı gözlerin.

Sanırsın bakınca, sever sayardı.

Dağları eritir, taşı oyardı.

Suskun duruşuyla, cana kıyardı.

Dermansız dertlere, saldı gözlerin.

İncitip kırmakla, murada erdin.

Anlamadım neydi, benimle derdin.

Başıma sebepsiz, çoraplar ördün.

Her baktığım yerde, doldu gözlerin.

Görmeseydim keşke! aşkın çıldırttı.

Eğriyi doğruyu, rafa kaldırttı.

Saçımı başımı, bana yoldurttu..

Beni ölümlere, saldı gözlerin.

Birdal Can TÜFEKÇİ