Gözlerin

Oysa senin gözlerin elaydı.

Yosun tutmuş bir kuyuydu,

İçine attığın sevdalar,

Yusuf misali yeşeriyordu.

Ve yavaş yavaş büyüyordu.

Ama benim gözlerim öyle değildi

Gece misali simsiyah,

 Ve kömür gibi kapkaraydı.

İçime attığım sevdalardan,

Bir daha ses alamıyordum.

Zamanla yok olup gidiyorlardı.

Ya içimde yanıp, dumanını savurup

Ağzımdan burnumdan tütüyorlardı.

Yada içerde semsert kesilip,

Taş misali kalbime oturuyorlardı.

Tek fark buydu işte,  

Senin gözlerin elaydı

Benimkilerse kara..