Mutluyum

Mutluyum, evet bugün mutluyum. Mutlu olduğum zamanlarda yazamam sanmıştım. Ama yazmayı hiç denememiştim. Bir üniversite öğrencisi olarak, bu satırları, derste tutmam gereken not kağıtlarına yazıyorum. Belki de bu yüzden mutluyum. Sıkıcı bir derste, gereksiz notlarla boğuşmuyorum şu an.

Ve onun için ayırdığım sayfalara daha güzel şeyler yazıyorum. Hem bende kumanda, istediğimi yazıyorum. Hoca istediği için değil, yada önemli olduğu için, veyahut sınavda soracağı için değil. Anlamsız, sebepsiz, ve öylesine yazıyorum işte.

Aslında her zaman mutlu olabilirim. Bunun için önümde bir engel yok ki. Ben varım, düşünüyorum, yazıyorum. En güzeli de hala sevebiliyorum. Daha ne olsun? Öyle değil mi? Şimdiye kadar hayattan, mutlu olmak için çok şey istemişim galiba. Hoyrat rüzgarın benden koparıp götürdüğü bir yaprak peşinde koşup durmuşum hep. Oysa anlayamamışım, o yaprağın peşinde koşarken ne çok papatya ezdiğimi ve kopan yaprağımı geriye getirip gönül ağacıma asla yapıştıramayacağımı. Bana elindekilerle yetin denilmiş. Ben inadına daha fazlasını isteyip, elimdekilerin kıymetini bilememişim. Kendime çok yazık etmişti.

Çok şükür Allah’ıma ki, bu durumu bana fark ettiren özel biri var. Ve Onu bana gönderen çok daha özel biri…

Hayat çok kısa ve tekrarı yok. Mutlu olmak için sebep arayacak vaktimiz bile yok. Boşuna debelenmeyin işte. Siz de mutlusunuz. İnkar edemezsiniz. Ben de inkar ettiğimi sanmıştım ama yanılmışım.

Belki mutluluk sarhoşluğu, belki de şu kağıdı içimden gelen tüm satırlarla doldurabilmenin sevinci. Her ne derseniz işte. Yazdığım şu yazıyı öylesine, yazıyorum. İçinde bolca anlam kopuklukları, daldan dala atlamalar, bir çok gereksiz kelime tekrarı olsa da sıkmıyor canım. Temam güzel. Ayrıca ilk defa mutluluk teması üzerine yazmam beni çok mutlu ediyor. Bu nedenle diğer kusurları göz ardı ediyorum.

İşin özü, lafın kısası, ben artık mutluyum. Ve sizi de böyle görmeyi diliyorum.