Günümüzde böylesine rastlamak çok zor...

Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç gelir ve şikayette bulunurlar:

-Ey halife Ömer, bu arkadaş bizim babamızı öldürdü. Davacıyız ve ne gerekiyorsa yapılmasını istirham ediyoruz sizden.

Bu sözler karşısında Halife Hz. Ömer adam öldürmekle suçlanan gence döner:
- Bu insanlar senin hakkında şikayetçiler. Babalarını öldürmüşsün. Söyledikleri doğru mu? diye sorar.
Suçlanan genç:
- Evet doğru. Suçlu olduğumu kabul ediyorum. Verilecek cezaya da razıyım der.
Gencin bu sözleri üzerine Halife Hz. Ömer gence; anlat bakalım nasıl oldu diye sorar. Genç anlatmaya başlar:
- Ben kasabamda hali vakti yerinde saygın biriyim. Ailemle beraber gezmeye çıkmıştık. Gezerken bu arkadaşların bulunduğu yerden geçiyorduk. Affınıza sığınarak söylemek isterim, hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki gören bir defa daha dönüp bakar. Hayvana ne yaptıysam bu arkadaşlara ait bahçeden meyve koparmasına engel olamadım. Onların babalarıda içerden hışımla çıktı atıma bir taş attı, hayvan oracıkta öldü. Bu durum bana dokundu, ben de babasına bir taş attım, adamcağız da öldü. Kaçmak istedim fakat evlatları beni yakaladı ve sizin huzurunuza getirdiler, durum bundan ibaret, dedi. Hz Ömer:
- Madem ki suçunu da kabul ettin söyleyecek hiçbir şey yok, bu suçun cezası idamdır, dedi.

Bu sözden sonra delikanlı başını önüne eğerek söz alır:
- Efendim bir özrüm var kabul ederseniz sevinirim, diyerek konuşmaya başladı:
- Ben memleketimde zengin bir insanım, babam, rahmetli olmadan önce bana epey bir altın miras bıraktı. Kardeşim küçük olduğu için altınlar bende durur. Siz bu cezayı infaz ederseniz yetim hakkını zayi ettiğiniz için Allah-ü Teâlâ indinde sorumlu olursunuz, bana üç gün izin verin, emaneti kardeşime teslim edip geleyim, bu üç gün içinde yerime birini bulurum, der.
Hz. Ömer der ki:
- Sen buralara yabancısın, senin yerine kim nasıl kalır ki? diye sorar.
Genç adam içinde bulunduğu zor duruma rağmen topluluğa bir göz atar, der ki:
- Amr Bin As'ı işaret ederek, "Bu zat benim yerime kalır. O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaşlarından, daha yaşarken cennetle müjdelenen Amr Ibni As' dan başkası değildir. Hz. Ömer Amr'a dönerek:
- Ey Amr Bin As, bu genci duydun, der. O yüce sahabe:
- Evet ya Ömer, ben kefilim, der ve genç adam serbest bırakılır. Fakat 3. günün sonunda vakit dolmak üzeredir. Ama gençten hiç bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Halife Hz. Ömer'e çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni As'a verilecek idam yerine maktulün (ölen adamın) diyetini vermeyi teklif ederler, fakat bu duruma babaları ölen gençler razı olmaz ve babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz derler. Halife Hz. Ömer kendinden beklenen cevabı verir ve der ki:
- Bu kefil babam da olsa fark etmez cezayı infaz ederim. Hz. Amr Ibni As ise tam bir teslimiyet içerisindedir:
- Biz de sözümün arkasındayız. Merak etmeyin der. Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından 3 gün önce köyüne giden genç görünür. Halife Hz. Ömer gence dönerek derki:
- Evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?
Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insani için pek de önemli olmayan) bir cevap verir:
- 'AHDE VEFASIZLIK ETTI' demeyesiniz diye geldim der. Hz. Ömer başını bu defa çevirir ve Amr Ibni As'a der ki:
- Ey Amr, sen bu genci tanımıyorsun, nasıl oldu onun yerine kefil oldun? Amr Ibni As Allah kendisinden ebediyyen razı olsun, vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir:
- Bu kadar insanın içerisinden bana güvenip beni seçti.'İNSANLIK ÖLDÜ' dedirtmemek için kabul ettim, der. Söz sırası davacı gençlere gelir, derler ki:
- Biz de bu davadan vazgeçiyoruz.
Bu sözün üzerine Hz Ömer:
- Fakat biraz evvel babamızın kanı yerde kalmasın diyordunuz ne oldu da böyle bir anda vazgeçtiniz, der. Gençlerin cevabı da son derece etkileyicidir:
-MERHAMETLİ İNSAN KALMADI' DEMEYESINIZ DİYE…