Güzel İzmir

Ah güzel İzmir! Her derde devasın. Akşam vaktidir... Günün yorgunluğu omuzlarımda... Buz gibi bir vişne-soda ilaç gibi geliyor hararetime. Sırtımı okşayan narin eller dokunuyor sanki. Nefesim ferahlıyor. Bir gül bahçesine açılıyor önüm arkam... Hoşgeldin huzur...

Efendim kızımın doğumgünü sebebiyle İzmir'deyim bugün. Arkadaşları merak ediyorlarmış babasını. Bana da günübirlik gelmek düştü bu güzelim şehre. İzmir kızkardeşi gibidir İstanbul'un. Küçük, sevimli, hep deli dolu ama her zaman tatil yeri havasında bir güzel yerdir benim için. Bu şehre geldiğinde insanın nabzı daha bir sakin atar, tansiyonu dengelenir, gözleri parlar ışıl ışıl. Saçı başı dağınık İstanbul'a nazaran Pamuk Prenses gibi derli toplu bir güzeldir İzmir. Huzur verir. Kıyılarında sönmeyen ışıklar, dinmeyen martı çığlıkları vardır. Boşuna dememiş şair;"İzmir'in kızı deniz, denizi kız kokar" diye.

Biz östrojenin ötesinde daha bir "pastoral" güzellikler görüyoruz İzmir'de. Gurbetteki her İzmir'li boşuna mı ah çeker adını her andığında? Burada bir ömür ne kadar kısacık gelir insana kimbilir? Sonunda ayrılık zamanı geldi. Tadı damağımda vedalaşıyorum güzel İzmir'le...