Hamit Altıntop'a yapılan çılgın teklif

Ülke krizden inim inim inlerken, işsizliği rekor üstüne rekor kırdığı, küçülmenin 1945 yılındaki savaş yıllarına benzediği (yüzde 13.8) sanayi üretiminin geçen yıla göre yüzde 17 düşmesini görmezlikten gelenlerin, geçen aya göre yüzde 5 yükselmesini manşete taşıyanların yönlendirdiği bir ülkede, Arap ülkeleri gibi futbola para harcanması, maaşına aylık 5 TL zam yapılan Bağ-Kur emeklisi ve 11 TL zam yapılan Sigorta emeklisini nasıl etkiliyor? Niye böyle bir giriş yaptık?

Gazetelere yansıyan transfer haberleri ve bu transferlere harcanan para veya transfer edilmek istenilen oyuncu için önerilen ücret, bırakın Türk halkının başını döndürmeyi, tüm dünyanın ilgisini çekmeye başladı. Öyle bir ilgi ki! Oyuncularını iyi paraya pazarlamak isteyen kulüpler ve ülke medyası, hemen bir Türk takımının ismini öne sürüp, uçuk fiyatlarla teklif aldıklarını açıklıyorlar. Böylesi bir kriz ortamında, bu paranın nerde? Kimde olduğu? Nasıl kazanıldığı? Hiç sorgulanmıyor. Dış basında çıkan bu haberler, büyük bir marifetmiş gibi ülkemizin medyasında hemen hemen her gün yer alıyor. Hiçbir medya kuruluşu, bu paraların kaynağı ile ilgili bir sorgulama yapmıyor. Tabi Maliye’de! İşte böylesine bir haberi birlikte irdeleyelim.

Fenerbahçe, Bayern Münih’ten halen yılda 1 milyon 250 bin Euro net ücret alan Türk oyuncu Hamit Altıntop’a yıllık 4 milyon Euro teklif etmiş! Fenerbahçe, futbolcunun bonservisine de 7.5 milyon Euro ödeyecek ve böylelikle toplam maliyet 19.5 milyon Euro’yu bulacakmış. Ha… Birde Hamit Altıntop’un bu kadar paraya rağmen, Türkiye ve Türk takımlarını istemediği haberleri var. Seni istemeyeni, sen niye istersin ki? Kendisine kazandığının dört katı para teklif edeceksin, o istemem diyecek! Haydi, canım sende! Ancak şu olabilir; “İstemem, yan cebime koy” Türk takımlarının yaptıkları transferlere bir bakalım. Ya ülkesindeki sıradan takımlarda oynayan, sıradan futbolcular, ya da Arap takımlarına giden futbolcular gibi kariyerlerinin sonuna gelmiş, sahada hiçbir iş yapmadan, elini kolunu sallayarak dolaşan ve milyonlarca Avro veya Doları cebe indiren futbolcular tarafından tercih ediliyoruz. Örnek Roberto Carlos! Yukarıda ülkemizin ekonomik gerçeklerine az da olsa değindik.

Bu gerçeklere rağmen, özellikle üç büyük kulübümüzün yaptığı transferlere, harcadıkları paraları gözünüzün önüne getirirseniz, benim gibi bu değirmenin suyunu hep merak edersiniz. Sıradan oyunculara böylesine büyük meblağlar ödeyinceye kadar, ülke gençlerinin arasındaki yetenekleri bulup çıkarmak, onları eğitmek ve tıpkı Brezilya’nın ve eski Yugoslavya’nın yaptığı gibi, dünya pazarlarına sunmak daha akılcı değil mi? Hepimizin bildiği gibi, ülkemiz Arap ülkeleri gibi petrol zengini bir ülke değil. Ekonomimiz, IMF ve Dünya Bankasının belirlediği esaslar doğrultusunda, kör topal yürüyor. En küçük bir kriz belirtisinde, yerle bir oluyor. O kadar sağlam olduğu söylenen ekonomimizin, Amerikan kökenli Finansal krizde, Reel sektörünün nasıl yerle bir olduğunu hepimiz gördük. Şöyle ülke gündemine baktığımızda, bu ekonomik krizin yaralarını kapatmak için, sanal belgeler, sanal tartışmalar ve yeni yeni yıldız(!) futbolcuların transferinin ön plana çıktığını görüyoruz. Asgari ücretin 540TL olduğu bir ülkede, bir futbolcu için yıllık 4.5 milyon Avro (11 Milyon TL. Eski para ile 11 Trilyon TL) para teklif edilebiliyorsa, bu işte bir gariplik olmalı! Bu seneki transfer dönemini, Arap ülke takımlarını geride bırakacak şekilde sürdürmek, ülke tanıtımı için(!) iyi bir reklam olabilir mi?!..