Hani hayat bir oyundu?..

Artık içime sinmiyor...

“Hani hayat bir oyundu?..

Artık içime sinmiyor…”

İğne yapraklı çamların yapraklarının kekremsi, kendine has kokusu olan, karakteristik; hoş bir tadı vardır. Bilmem bilir misiniz?.. Ben bilirim, severim de. Atıp ağzıma çiğnemek hoşuma da gider ayrıca... Toprak, yarı kuru bir gece önceki yağmurdan sonra... Lakin tekrar ıslanmaya da hazır. Kış çünkü. Biliyor toprak; her an bastırabilir fırtına, boran… Toprak bile biliyor da; insan bilemiyor işte bazen; ne zaman bastırır fırtına, nasıl başedilir kalp acısıyla?.. Bastıkça ayaklarım gömülüyor dağılan, ufalanan toprak keseklerine. Yarı ıslak zeminde yürümek karda yürümek gibi, kumda yürümek gibi… Kumda da, karda da, burada da… -yüreğinizi ayakkabılarınız gibi çıkarıp atamadığınız, değiştiremediğiniz, evde bırakamadığınız sürece; gittiğiniz ya da bulunduğunuz yerin bir önemi yok.- taşıyorsunuz sırtınızda acılarınızı da…

“Hani hayat bir oyundu?..”

“Böyle oyun mu olur lan? Bildiğin kumpas bu!” diyesi geliyor insanın da; diyemiyor. Efendilik başa bela… Bir dağa ihtiyacım var; bir denizde sonlanan, yüksek uzak bir dağa... Ufkunda, sadece gökyüzünü öptüğü noktaya kadar kaçıp duran/uzaklaşan bir su olmalı; deniz olmalı, okyanus olmalı... Bir dağa ihtiyacım var; gidip öylece duracağım, bağırıp çağıracağım, içimi söküp, çıkarıp bırakacağım; dağına sığınıp, sularına ağlayacağım uzaklara ihtiyacım var. Yoruldum yalandan şükretmelerden… Yoruldum ele güne karşı bedenimi dik tutmak için ruhumu eğmelerimden… Yoruldum kendime zulmetmelerimden. Yoruldum, yoruldum, yoruldum…

Ayakta dikilmiş ölüler gibi duran, yaprakları dökük ağaçlar; çevrenizde ayakta dikili, kalpleri atan ölü insanlar var… Allah’ım neden bu kadar hüzünlü yarattın ki kışları? Allah’ım neden bu kadar hüzünlü yarattın ki aşkları?

Kalbime buz basasım var. Yok, bu az oldu; kalbimi buza gömesim var. Gidesim var. Gelmeyesim var geri… “Hani hayat bir oyundu?.. Siz oynayın; benim, artık içimden gelmiyor…” diyesim var. Susasım var sonra; sonrasını susarak karşılayasım, susarak yaşayasım var…

“Acıyı Sevmek Olur Mu?

Kalp alışır acı çekmelere

Can dayanmaz yeni sevmelere

Boşa kürek çek hep aynı

Bana sorun bi kim haklı?

Şu yüreğim ne meraklı...

Hiç sözümü dinlemiyor

Sorarım aşk durulur mu?

Acıyı sevmek olur mu?

Hani hayat bir oyundu?

Artık içime sinmiyor.

Söz-Müzik: Cihan Güçlü”