haslet

    HASLET

Doğuştan mıdır yok sa ailede mi kazanılan bir duygudur düşündüm hep, düşünmek değiştirir mi hayatı bilinmez ama düşündüm işte

İnsan hayatının anlamını bilemediğinde yaşadığı boşluk; tüm hayatını unutması şeklindeki hafıza kaybı ile aynıdır.

Kalbinde hafızası vefadır.

 Kafamın içindeki her kelime zincirlenerek sonsuzluğa doğru uzuyor. Farkına varmadan ne çok şey biriktirdik, yaşadığımız her saniye bir anı ve tecrübe.

Bahar aydınlığın da hayata hazırladığımız, çipil gözleri ile etrafa korkak bir serçe gibi bakan evlatlarımızın yüreğine işlenecek en güzel duygudur. Bana göre her canlının taşıması gereken bir meziyettir uygulandığında hayatımızı daha anlamlı hale getirir. Bütün manevi duyguların kaynağıdır insana ve değerli olan her şeye minnet borcudur. İnsanlığın güven duygusundan mahrum yaşadığı bu dünyada ne güzel şeydir vefa…

Çiçek ekersin bakar sularsın her sabah onunla konuşursun ve bir sabah sana teşekkür etmek için sergilemiştir bütün güzelliğini. Renga renk çiçekler açarak merhaba demektedir.

Giyilmesi bilinirse eğer insana yakışan en güzel elbisedir. Bir teşekkür bir bakış bir gülüşle karşılık vermektir. Hele birde merhametle  birleşirse  tadından yenmez olur.

Aldığımız nefese  içtiğimiz suya, baktığımız doğaya ve bizi hayata hazırlayan insanlara  vefalı olmalıyız. Bize  iyilik yapan  kapılarını açan  her türlü fedakarlığı karşılıksız yapan insanlara karşı gösterilen duyarlılıktır  incitmemektir yaptıkların için minnettarımdır.

Ne bir şehir adıdır

Nede bir insanın adı

 Yaptıkların için sana minnettarımdır

İyi ki varsındır

 Bazen bir bakış bazen

Bir gülüş

Bazen de bir gözyaşıdır

Doğaya insana ve hayata 

Merhametle yapılan teşekkürdür

Öfkesiz kederiyle konuşmaktır.

Vefalı insan yetiştirmek herkese nasip olmaz, hayat bizden ne çalarsa çalsın bize kalan bir vefa bir selam ve birde dostluktur.

Herkes vefalı olmayı bilseydi eğer dünya bu kadar kirlenmezdi vefadan uzak insan hakikatten uzak sevgi yoksunudur. Yıllar zaten vefasız insandan neler alır götürür bir de üstüne hayatımızı aldıklarımızın vefası nın olmayışı ne acıdır harcanan emeği çöpe atmaktır. Yapılan iyiliği unutmak bencillikten başka nedir ki…

Vefasızlık insanın içindeki fırtınanın helazonlanarak yükselmesine neden olur.

Durdur içindeki fırtınayı.

Vefa işine geldiği gibi  davranmak değildir , karşımızdaki ne kızsak dahi sadece kızdığımız konu üzerinde düşünüp  yapılanları unutmamaktır.

Vefasız olan sadece insan oğludur bence oysa ne güzel demiş  Mevlana ; Gel de birbirinizin kıymetini bilin  çünkü ansızın  ayrılacağız birbirimizden.

Vefa arkanda bıraktığını giderken yabana atmamaktır, bu güne taşımaktır. Şartsız ve hesapsız sonu olmayan bir sevgi selidir.

 Bir defa yaşamak için geldiğimiz bu hayatı kıymet bilmeyenlerle israf etmeyelim çünkü yaşanacak koca bir dünya var önümüzde.

‘Bülbülden vefa ummayın çünkü her dem başka bir gül üzerinde öter.’(Sadi)

Ağırlığı omzumuz da iz bırakan dünyanın yükünü ne rağmen ne kadar gam ve kederde olsak ta neşeli olmaya devam edelim vefasız olan ve vefa bilmeyen dünya da biz bari vefalı olalım.  Hayatımızda olmayana  takılıp, olanları  kaybetmeyelim.

İnşallah üstümde hakkı olan beni bu günlere getirenlere  vefa  borcumu ödeme şansı verir  bu hayat bana.

Hayallere ihanet etmeyen vefalı insan olarak kalmak temennisiyle…