Hasret Şehri II

Bazen güne bir siluetle uyanıp,

Günün geri kalan saatlerini küskün geçirir,

Küskünlüğünüze sebep hep bu şehir zannedersini.

Gitmek istersiniz, nereye olursa, ama gitmek.

Uzaklaşmak şehrinizden,

Yeni umutlara, yeni başlangıçlara belki.

Gidersiniz.

Ama hep bir şeylerinizi unutmuş gibisinizdir.

Dönersiniz.

Belki şehirden af dilemektir isteğiniz,

Oysa şehir sizi çoktan kabullenmiştir.

Her tarafında siz varsınızdır bu şehrin,

İlk üşüme, ilk terleme,

Kahverengi bir çift göz ile ilk karşılaşma.

İlk heyecanlanma, ilk cümle kuramama,

İlk saçmalama.

Hepsi aynı yerinde duruyodur.

Şehir durmasına duruyodur yerinde de,

Griye bürünmüştür her şey.

Kimileri taşınmıştır bu şehirden,

Kimileri evlenmiştir, uzaklaşmıştır.

Yahut adına söz denilmiştir aradan geçen zamanın,

Büyümüştür herkes.

Sanki kent kocaman bir fırça ile gri renge boyanmış,

Rengini kaybetmiş, mazilerde kalmıştır.

Çocukluğunuzun romanına tanıklık etmiş bu kent,

Artık gri bir kent olmuştur.

Ne eski yeşillikler duruyodur yerinde,

Ne de eski kahverengi.

Bu şehirde unuttuğunuz aslında sizsinizdir.

Ne zaman gidecek olsanız,

Geride kalanlar görünür şehrinizin siluetinde,

Geride kal(a)mayanlar.

Ve siz ne zaman büyümeye kalksanız,

Kendinizi gri bir kentte bulursunuz.

Bu yüzden gitmek istersiniz bazen bu gri kentten.

Belki başka kentlerde gözünüzün alabildiğince yeşillikler,

Durup, hiç gitmeyen kahverengiler sizi beklemektedir.

29.04.2010 03:15 / Sakarya

Yorumlarınız için teşekkürler.

Artık herhangi bir sayfaya baktığımda daha net bir görüntü oluşuyor. Her yazıda 'sen'i görüyo..