Hayat

Güzel renklerinle uyandım bu sabah

Gökkuşağının yedi rengini de farkettim

Sana koşarken...

Oturdumda penceremin önüne gökyüzüne baktım birden

Sen değilmisin her gün yeni bi umudu getiren?

Kırık olsada umutlarım sana karşı

İnsanı yaşamaya sebep kılan değilmidir

Yüreğindeki tomurcukları...

Mutluyum hayat

Sana inat gülümsüyorum gökkuşağı gibi

O yedi rengine boyadım ruhumu

Her gün farklı bi renkte gülümsüyorum sana,

Sana inat yılmadan direniyorum her zorluğuna

Kaderle bir olsanda dert yazsanda hep bana

Bil ki öldüremezsin yüreğimdeki o çocuk ruhumu

Ruhum parça parça belki

Belkide toparlayamadı kendini hala

Ariyor karanlık odalarda kendini...

Bir ışık yakmazsin bilirim ama

Bulur yüreğindeki o umut tüm dağıttıklarını

Bitiyor hayat...

Bitiyor sana karşı duruşum,

Meydan okuyuşum, haykırışım!

Bu gece son belki

Adını son kez anıyorum...

Yavaş kılıyorum her anımı doya doya yaşamak için !..

Dipnot : Senelerdir şiir konusunda benim kahrımı çeken sevgili dostum Gökhan Ersoy ile birlikte 2009 senesinde yazdığımız bir şiirdi.. Kendisine burdan da teşekkürlerimi iletiyorum. Sevgilerimle Rojda