Hayatım kalemimin mürekkebinde

Gittin… Takvimlerden düşen her yaprağın, canımı acıtacağına ihtimal vermeden…

Zaman aralığının vuslata vurduğu her dakika, içimde biriken yokluk nöbetinin sancılarından habersiz…

Güneş günü terk edince, ben gömülüyorum sessizliğime … konuşmayı unutturmuş yalnızlığım, dilsizleştirmiş ya da biriktirdiğim bütün cümleler kalemimde…

Sohbetten uzak farklı alemlerin içinde gezinirken ıssızlaşıyorum , ıssızlaştıkça gömülüyorum beyaz , kirletilmemiş , başucumda duran defterime…karalıyorum her gördüğüm beyaz sayfayı biriktirdiklerimle , içimi karartan gerçekleri sayfalara döşeyip , arındırıyorum kendimi ıssız , üşüten , titreten nöbetlerden…

Gittin…gözümün değdiği her yerde , yalnızlığım , kelepçesiyle bileklerimin hevesinde , tutsaklığımdan zevk alırcasına sarmalıyor beni , en sert dokunuşuyla…çırpındıkça canım acıyor , takatim daralıyor , feryadımın sessiz haykırışı gözlerimin ışığından , hayata akıyor…

Kimse bilmiyor , kimsecikler görmüyor…bir ben , bir ben…eriyorum şafak vakti sökerken, uykuya bürünmüş bedenlerin içinde…

Güneş aydınlatınca etrafı , alıyorum elime , geceden terk edip , şafak vaktine kadar yere fırlattığım , ikinci beni…takıyorum , sadece ön yüzüme , ruhum hep benimle , bıraktığım yerde…

Akıyorum hayatın içine , günlük yaşam rutinlerine , bir bakıyorum ; oturduğumuz bankta millet zevk-ü alemde , öpüşüp koklaşma hevesinde , gülümsüyorum , hafif hüzün esintisiyle “tanıdık gelen manzaranın güzelliğinde “ …

Gittin…alışagelmiş zamanlardan uzaklaştırdı yalnızlığım , gün ve gece aynı olsada , bir başkalaşmış son dönemlerde benim gözümde…yalnızlığı sarmışım göğsüme , tekilliğimi çoğullaştırır ümidiyle…susup kalmış gövdem , gözlerim derin anlamlar yüklü olsa da , dil susmuş , nafile…

Kilit vurulmuş dilime , susup kalmışım evimde , korkar olmuş benliğim , seni kaybettiğim kalabalık caddelerde… içimde korkak bir çocuğun ağıtları yankılanıyor , ”gitme… ürktüğüm sokaklarda , beni yalnızlığın rıhtımında , öksüzlüğüme terk etme.. konuşmayı yeni öğrenmişken , yalnızlıkla dilime en büyük kilitleri indirme…”

Yalnızlık sarmış benliğimi , dilde söylenecek cümle son bulmuş , susmuş…takvimlerin gerisinde , ıssızlaşmış bir bedenin gölgesinde , hayatım ise kalemimin mürekkebinde…