- Kategori
- Anılar
Her sevda, bir veda...

6-7 yıl kadar önceydi.
Bazen akşamları iş çıkışında uğrardım.
Kapıdan girince, caddeye bakan, geniş pencereleri olan bir salon vardı. Pencerelerin önünde, birbirine dönük, lacivert berjer koltuklarda karşılıklı otururduk.
Ne zaman onu ziyaret etsem, hep böyle oldu, hiç farklı bir yerde oturmadık.
Lacivert berjerlerin ortasında minik yuvarlak bir masa vardı. Masanın tam ortasında, benim ona hediye aldığım, oyuncak eski bir araba dururdu.
Bazen çay, bazen kahve ikram ederdi.
Hava yeni kararmakta olduğu için evin içi loş olurdu ve hep radyoda Dünya Radyo çalardı.
Nostaljik şarkılarla yayın yapan bir radyo kanalıydı.
İçeceklerimizi yudumlarken hiç konuşmazdık ve neredeyse ben gidene kadar sadece radyoyu dinlerdik ve hava iyice kararırdı.
Odanın loş ışığı, o eski oyuncak araba, susarak konuşmamız, çalan eski şarkılar, aramızda farklı bir dil oluşturmuştu onunla.
O bir kaç saatte, farklı bir frekansa ulaşıp, epey konuşurduk aslında.... Anlardık birbirimizi.
Bu güzel Pazar günü, geçmişten bana bu anıları hatırlatan, gittiğim bir mekanda çalan Dünya Radyo idi....
7 Yıldır hiç dinlememiştim.......
Mutlu bir pazar günü geçirmeniz dileğimle.