Herkesin aşkı kendine

Her insan kendi aşk tanımına göre aşık oluyor veya ona göre bir arayışa giriyor. Birisinin aşk diye anlattığı bir duygu, bir diğerine çok farklı gelebiliyor. Belki o yüzden aşkın tarifi hiçbir zaman yapılamıyor. Herkes kendi aşkını yaşıyor.. Aşk ve duygular konusunda biraz farklı düşündüğümü hatta düşünmekten duyguları çok fazla yaşayamadığımı itiraf etmeliyim. Bu durumda, "sen hiç aşık olmamışsın" veya "sen aşkı bilmiyorsun" diye düşünülebilir. Buna da katılmıyorum, diyorum ya herkesin aşkı kendisine göredir.. Aşk; bir insanın diğer yarısını bulmasıdr gibi bir tanım, her insanın eksik olduğu düşüncesine götürüyor beni ki bir başka insanla tamamlanma fikri çok da sıcak gelmiyor.. Onun varlığı ile var olup, yokluğunda karanlıklara düşmek de, insanın kendisinin eksik olduğu duygusunu uyandırıyor. Benim düşünceme göre aşık olmak, bir başka insanla sinerjik bir bağ kurmaktır. Aşık olduğumuz zaman o kişinin varlığı ile kendimizde yeni bir takım yetenekler keşfedebiliriz. Daha önce hiç farkında olmadığımız bir yanımızı farkedebiliriz. Karşıdaki insanın yaymış olduğu enerji ile kendimizi yeni baştan tanımlamamızdır aşk. Zamanı gelip de o kişi hayatımızdan çıktığı zaman üzülmemizin sebebi de kendimizin o halini kaybettiğimizi zannetmemizdir. Oysa ki herşey bizdedir o kişi gelip sadece açığa çıkarmış ve bizim görmemizi sağlamıştır. Aşk tek kişiliktir, başkasının tuttuğu ışıkla gördüğümüz kendimize aşık oluruz. En büyük tekamül sebebi aşktır bana göre. Aşık olmak insanın kendi sınırlarını aşması ve kendisini yeniden keşfetmesidir. Yaşadığımız her aşk duygusunda yeni bir insan oluruz, yeni bir "ben" ile karşılaşırız. Hissettiğimiz o büyük mutluluk ve aşkınlık hali de bu yüzdendir. Bu durumda neden aşk acısı çekeriz? Aşk acısı çekeriz çünkü o yanımızın sadece o kişi ile varolduğunu zannederiz. O kişi gidince yeniden eski halimize dönmektir korkumuz. Aydınlıktan tekrar karanlığa dönmek gibi.. İnsan sürekli bir aşk halinde olabilir mi? Mecazi aşklar ilahi aşka götürür..Sürekli bir aşk halinde olmak ilahi aşkla mümkün olabilir. İlahi aşkla Allahın ışığı ile aydınlanıp her an kendimizi ve dünyayı yeniden sevebilir ve yeniden keşfedebiliriz. Aşk bir insan ile başlayabilir ama aşk duygusu o insandan bağımsız gelişir. O insan sadece düğmeye basıp ışığı açmıştır belki, ondan sonrası insanın kendisini o ışıkta yeniden tanıması ile ilgilidir. Kısaca aşk; insanı gerçek olan İlahi aşka ve kendisinin en mükemmel halini bulmaya götüren bir tekamül yolculuğudur. Aşk ateşi ile yanmamış bir kalp temizlenmez. (Mevlana)