Hesapsız yaşamak

Bazı insanlar hayatı hesapsız yaşamaktan yanadır. Hesapsız yaşamak, anlık, bağımsız, yarını düşünmeden yaşamak. Ya da kimseye verilecek bir hesabı olmadan yaşamak.

Dilenmeden yaşamak; sevgiyi dilenmeden, bir lokmayı dilenmeden, vicdanı dilenmeden, kimseye bir borcu olmadan yaşamak. Yalnızlık mıdır bu yaşamın diğer adı. Ya da dik başlı olmak.

Neden diye sormadan yaşamamızı isterler. Haddini bil diyerek. Herkesin haddi nereye kadardır. Karşımızdakinin özgürlüğünün başladığı noktada bizimki bitiyorsa…

Düşünmeden yaşamamızı isterler. Ne verilirse amenna deyip kabul etmemizi. Tartmadan, ölçmeden, sormadan…

Hele bir de kadınsan böyle toplumlarda hiç sormayacaksın. Sadece verilen rolü oyna yeter. Herkes bu senaryoya bağlı oynamak istemiyorsa... Başkasının rolüne yardımcı olmak istemeyenler de olamaz mı? Kimsenin izlemediği bir sahnede bile olsa tek başına oynamak daha uygun gelmez mi bazı insanlara…

Herkes niye bu kadar çok konuşuyor. Herkesin çözümü kendisine değil mi? Eğer susmuşsa bir kişi söyleyeceği kalmamıştır demek ki. Ya da son sözü çoktan söylemiştir de duyulmamıştır.

Verilecek bir hesabı da kalmamıştır, ne hayata ne de insanlara…

Yorum ise herkesin algıladığı kadardır, herkesin hayata bakışı ve hayattan bekledikleri kadardır.

Herkesin hesabı da kendinedir, hesapsızlığı da…Bedelini kendi ödedikten sonra…