Hikayesini kendisi yazan kızlar… (Kukumav)

Kendileri konduda, düşleri sarayda oturan

Eskinin asisi; yeninin annesi taze gelinler

Sabahları kocalarına kahvaltı

Akşamları yatak hazırlarlardı…

Kapı komşuları şen dul evlerine geldiğinde

Güngörmüş kabak çiçekleri gibi açıp,

Taşkın ırmaklar gibi çağlayan koca kahkahalarının…

Kendilerine geldiğinde,

Niye gök gürültüsüne döndüğüne şaşarlardı…

...

Geceleri bebelerine ninni okuyup gündüzleri düş dokuyan

Eskinin asisi, yeninin annesi taze gelinler

Kundaklarında bebeleri ile komşu gezmelerine gider

Dağarcıklarına ekledikleri yeni yemek ve koca idaresi tarifleriyle

Evlerine dönerlerdi…

...

Eskinin haylazı yeninin babası taze kocalar

Yeni rollerinden çabucak bıkar

İşten arta kalan zamanlarda

Duman altı kahvelerde

Pişpirik oynarlardı…

“Kocaya öyle nerde kaldın demek mi?”

Sıkardı! …

...

Düşleri sarayda, kendileri konduda oturan,

Düş yorgunu, hayat kırgını taze anneler…

Suratlarında mor güllerle gezer,

Hayrola ne oldu diyenlere…

Ah şu kahrolası merdivenler derlerdi! …

...

Ve orduları yenilen komutanlar gibi…

Her gün bir karesi kararan düş sahneleri

Kâbus olup çökerdi...

(Gecelerine ve gündüzlerine)

“Ya bu masallarda bir yanlışlık vardı

Ya adamlar yanlıştı…”

...

Ve bir gün aniden!

Tıpkı geldikleri gibi…

Kırıkları arkada, umutları önünde...

Kapıyı çeker ve çıkarlardı! …

(Yanlarında pamuk ve yumuk ellerinden sıkıca tuttukları

Ömür törpüsü, vazgeçilmezleri…

Çocuk ya da çocukları…)

...

Ve fayda etmezdi haylaz kocalarının,

Salya sümük,

Kapı önü inlemeleri...

...

Hikayelerini kendi yazan kızlar! …

Asla ve kata...

Acziyete düşmezler,

Hikayelerini nerde olsa yazarlardı…

‘Yeter ki onursuz olmasın’ dı "aşk!"