Hoşgeldin!

İYİKİ VARSIN !

“İnsan; üç beş damla kan. Irmak; üş beş damla su” diyor , Şairler Sultanı Necip fazıl Kısakürek.

Geçen yıl bu zamanlardı, hayalin gerçeğe dönüşü ve bugüne şerh düşende tarih. İnsan yaratılmış olmanın şükründe makam tutmuşum. Ve bir güzel insana sevdam demişim. Sevdayı sahiplenmişim sevdamın suretinde. iyelik ekini gururla kondurmuşum sevda kelimesinin ardına mıh gibi. Zira ölüp gelmişim, sonra onda dirilmişim. Yitmişim meğer, yitikmişim, hah demişim sonra tanımışım mekanımı onda bulunmuşum ve dahi bulmuşum kendimi sevda gibi. Bir Anka kuşuyum sanki, küllerimden savrula savrula yeniden doğmuşum, hasıl-ı kelam bu sevdanın bana ettiğine şaşmışım.Kül olurken değil de, küllerimden doğarken anlamışım, yanmışım. Mecnun’un hallerine yüklenen anlamları anlamışım, Ferhat’ı bir anda ne çok sevmişim, vay gardaş demişim, ağlamışım..

Geçen yıl bu zamanlardı, maddenin manayı boğuşu ve bugüne şerh düşende tarih. Tutmuşum yüreğimi. İlk defa bu kadar korkmuşum, korkmazdım zira. Hesaplar yapmışım, yapmazdım aslında. Sonunu düşünmüşüm, düşünmezdim çok zaman. Hayat derdim hep; gel-gitleriyle hayattı derdim. Geleni olanın gideni olurdu elbet, kazanç varsa kaybetmek de var derdim, hayıflanmazdım, takışmazdım hayatla, sataşmazdım. Gücenmezdim dahi.

Lakin bu iş başkaymış ; Geçen yıl bu zamanlardı, aslında ne zaman kalmıştı ne mekan ve bugüne şerh düşende tarih. sanki daha dünmüş, az evvelmiş gibi, demincek. Yani an gibi. Lakin bu iş başkaymış; Korkmuşum, hesaplamışım, ürkmüşüm, kendime sataşmışım, güya kendimi hazırlamaya kalkmışım. Peki neye? En kötüye. En kötü neydi? En kötü;yok derseydi. En kötü; olmaz derseydi. En kötü; hayır derseydi. Sevdiğinin, "zerre kadar"üzülmesinden sakınan adam için, "en kötüden" bol ne vardı ki! Bir deee ! “ en çok sevdiğinden korkarmış ya insan”. Ve ben anlamışım.korkmalarımdan utanmamışım, dönüp bakmışım kendime, sevdanın beni kaale almasına aldırmışım, sevdamın gözünde kendimi görmüşüm. Kendimi saymışım sonra. Ve bilmişim: "sevdalıysan korkarmışsın be adam".

Ve bugüne şerh düşende tarih. Sevdaya kol kanat geren korkuların yoldaşlığında, içimin kıpırtısında, ayaklarımın dermansızlığında, kanım çekilende. Amma ve de lakin, sözün bittiği yerde adam gibi duranda, söküp yüreği de, orta yere koyanda. Sevdaya talip olanda.

Geçen yıl bu zamanlardı, bugüne şerh düşende tarih. 4 şubat 2007.

Hoşgeldin . !

İyi ki varsın Sevdam. :)