İçi boş bi futbol topudur hayat...

Yorulursun daralırsın, kendine biçtiğin yollar kısadır, biteviye topallarsın. Bize dikilmiş urbalar kendimize uymamışsa suçumuz neyse nedir. En kötüsü parçalanır kırılırsın, sonra bi de bakmışsın yolda bi çakıltaşı gördüm diye eğildiğinde pantolonunun popo kısmı “caart “ diye yırtılmış, sen, iki elin poponda ööylece kalırsın. Kederli bir akşam esintisinde ellerin bomboş, yolun orta yerinde bi de, üstüne üstlük pantolonun yırtık, kalırsın.

Sonra düşünürsün, bu evrende ne kadar da bir gölge gibi olduğunu düşünürsün. Ve etrafındakileri hırpaladığını gölgelediğini. Bilirsin aslında aşk hiç bi zaman sen aşıkken gelmez. Mutlaka birileri vardır hayatında ve sen aşık olduğunda aslında hançerlersin hayatındakini de. Şunu yaparsın bunu yaparsın en çok da yapamadıklarına yanarsın. Sonra hayatında hiç hesaplamadan milletin kafasına kafasına fırlattığın çakıl taşlarını bir bir geri kendine fırlatırsın ve parmaklarının arasından aynaya bakan bi çocuk gibi bilirsin ki hayat aslında manyağın tekidir. İşte öööyle fırlatmıştır o çakılları sana. Senin solak olma ihtimaline karşılık sen de onu sevdiğin için belki salaksındır.

Sonra şunu düşünürsün, bunu yaparsın ama yani güzelim sen de hep aynı şeyleri yazarsın. Ve aynı şeyleri yazmaktan ne sen bıkarsın ne de senin gibiler bunları okumaktan. Hayat bir bıkmama oyunudur, bildiğin şeyleri ezberleme ve ezberleri tekrarlama oyunudur zaten. Hayat içi boş şeffaf tülden bir futbol topudur aslında ve sen de bu futbol topuna solak olduğun halde sağ ayağıyla furmaya çalışan bi forvetsindir. Bu oyunu iyi oynayayım diye kendini heba edersin.

Sanırsın ki biz de senle hep aynı şeyleri hissederiz. ama bu biteviye yazıların sanki bir ölünün atmayan kalp atışlarının dümdüz gittiği bir elektrokardiyografi ekranındaki çizgi gibidir. ve o ekrana bakan biz biliriz ki aslında sen de bi ölüden sadece biraz fazla mı hissetmektesindir? Bu nedir ki bu kadar aynı hizada dümdüz gitmektedir, hayatla ne alakası vardır ki ? desen de kurtulamazsın bu biteviyelikten çünkü hayatı sadece seyretmekte ve ancak seyrettiğin kadarından ne anladıysan onu yazmaktasındır. Daha da kötüsü herkes de bunları bişi sanmaktadır.

resim: "uyuyan güzel"
Vladimir Khorenko
1970, Oil on Canvas, 57x107cm (22 5/8"x42")

http://www.ukrainianart.com/index.php?page=bigimage&image_id=1143