İçinde kazanma kaybetme olan şeyleri hayatımızdan çıkarmalıyız zira mutlu olamayınca mutsuz oluyoruz

Kazandığımız zaman aldığımız mutluluk kaybettiğimizdeki üzüntümüzü karşılasa sorun yok, ağladık güldük deriz; sevinç uçup gidiyor geride kaybetmenin üzüntüsü kalıyor.

Aslında kazanmanın sevincinin kaybetmenin üzüntüsünü karşılaması lazım ki hayat olsun. Yani kazanıp sevindiğimiz zaman içimizde açan güller kaybedip üzülünce solsa da tekrar kazanınca yeniden açması lazım.

Kendi kazanç kayıplarımız zaten malum… İşe giriş sınavına giriyorsun kaybediyorsun… Sınav olmayacak işte, birileriyle yarışmayacaksın! Nasıl olacak bu iş? Kerim Korkut yapacağım diyor…%70 kayıp, %30 kazanç… Üç kere gülüyor, yedi kere üzülüyorsun… Buna yürek mi dayanır!

Üstelik biz sadece kendi kazanıp kaybettiklerimize üzülüp sevinmiyoruz. Kısmetse Olur’da Gözde elenmiş, beklemiyordum üzüldüm. Takımım Galatasaray mutlaka kazanması gereken maçta Beşiktaş’a yenildi iki gün yemek yemedim.

Yaşamda kazanma kaybetme olmamalı. Ya böyle şeylere de üzülünür mü? Üzülüyorsun işte… Niye var ki kazanma kaybetme? Takım tutma. Böyle programları izleme. Kim 500 milyar ister yarışmasında basit bir soruyu bilemiyor eleniyor sinir oluyorsun. Ya da cevap vermesi gereken yerde çekiliyor, çekilmesi gereken yerde… Acayip stres. En iyisi izleme!

Çıkaracaksın kardeşim, hayatın içinde kazanmak kaybetmek olmayacak…

Kazanma kaybetme olmayınca hayat olmazmış… Gökyüzünde uçan kuşlar birbiriyle mi yarışıyor? Uçup gidiyorlar işte…

Kazanma-kaybetme felsefesi çakallara yem toplamak için, bize bir faydası yok…