İki şair... ikimiz de emekliyiz bugün TRT'den!

Yıllar önce aklımızın ucundan geçer miydi acaba? Aynı yıl, aynı gün ve aynı kurumdan emekli olup memuriyet yaşamından ayrılacağımızı düşündük mü hiç? Oysa zaman su gibi geçip gidecek, yıllar eskiyecek, Türkiye’de ve dünyada çok olaylar yaşanacak ve biz yıpranmış ya da yıpratılmış iki vatandaş, iki emekli memur olarak aynı kurumun merdivenlerinden çıkıp gideceğiz.

Evet; ben ve sevgili şair dostum Sina Akyol... İkimiz de bugünkü tarih itibariyle TRT İzmir Bölge Müdürlüğü’nden emekliyiz artık!

1967 yılında Ankara'da başlayıp bugüne dek gelen, eskimeyen bir yol arkadaşlığı.. Şiirin, yazının bize sunduğu sıcak dostluk... Sina’yla aynı yıllarda okumadık ama aynı okuldan iki yıl arayla mezun olduk. Ankara Gazetecilik Yüksek Okulu’nu ben 1970’de o 1972’de bitirdi. Benim memuriyet yaşamım önce Devlet İstatistik Enstitüsü’nde başladı; ardından Milli Eğitim Bakanlığı’nda 8 yıllık bir çalışma süreci… En uzun maraton koşusu TRT’de 1974 sonundan bugüne dek aralıksız sürdü: Ankara, Diyarbakır, İzmir…Ülkenin dört bir yanında habercilik koşusu.Hem kameranın bakacından ayrımsadım olayları, insanları, renkleri, sesleri… Hem haberin değişik birimlerinde yazarak, söyleşerek , izlenceler düzenleyerek yaşadım haberciliği… Son 7 yıl sanat, kültür haberleriyle, Kitap Köşesi’yle mutlu oldum. Acısı, hüznü, sevinci, heyecanı, kırgınlığı, telaşıyla süren bir uzun koşu bugün dinlenceye girdi! Kırkbir buçuk kez maşallah dedirtecek bir 41, 5 yıl… Gözüm arkada kalmadan, görevini yapan insanların erinç ve gönenciyle ipi göğüslediğime inanıyorum. Ancak bir kırgınlığım bugünkü TRT yönetimine; yıllarını bu kurumda dolduran, emek veren çok sayıda verimli, yararlı çalışanlarına gösterdiği kurumdan uzaklaştırma politikası… Yeni TRT Yasasıyla çalışanlar arasında yarattığı sindirme, yıldırma, korkutma, panik havası… Gelecek günler içinde TRT’de bu düzenlemenin (!) sonuçlarını göreceğiz.

Sina Akyol da memurluk yaşamına Gençlik ve Spor Bakanlığı’nda başladı. 1979’da TRT’ye sınavla prodüktör oldu. Daha sonra TRT’den ayrılmak zorunda bırakıldı, reklam sektöründe uzunca süren metin yazarlığı yaptı, İzmir Büyükşehir Belediyesi’nde görev aldı. Sanırım 1993 yılında yeniden TRT İzmir Bölge Müdürlüğü’ne döndü. Yanılmıyorsam 15 yıldan bu yana TRT’nin İzmir Bölge Müdürlüğü çatısında birlikte çalıştık. Ben Haber’de koştururken, o İzmir Radyosu Çok Sesli Müzik Biriminde yüz akı programlarla, klasik müzik izleyicilerinin gecelerine renk katıyordu.

Sina Akyol özellikle 1980’li yıllarda şiirde atağa kalkan, günümüzün önemli şairlerinden biri. 10’u aşkın şiir kitabının sahibi Akyol, yazınımıza kendine özgü sesi, rengi, yorumu, derinliği olan şiirleriyle ürün vermeyi sürdürüyor. Biçimsel olarak bakıldığında, Japonların Haiku'larını andırıyor belki. Ancak Sina Akyol katılmıyor bu görüşlere. O kendine özgü kısa, öz, derinlikli şiirler yazıyor; çok küçük bir ânı yakalıyor, o anda belki de bilinçten geçen tek bir imgeyi sözcüklere döküveriyor.

Halil Kocagöz, Yunus Nadi, Altın Portakal, Cemal Süreya gibi önemli şiir ödüllerini de kazanan Akyol dostumun şiirdeki başarısını görmekten, yaşamaktan her zaman mutlu oldum, onur duydum. Dilerim emeklilik yıllarında da şiirimize daha nice yapıtlar vererek katkısını sürdürür. İzlemelerini isterim şiir sever dostlarımın Sina Akyol’u. Değişik bir tat bulacaklarına inanıyorum onun şiirlerinden. Saten şiiriyle ona da bir merhaba ve emekliliği hayırlı olsun diyelim mi, ne dersiniz?

Sabahın serinliğiyle yazıyordum; güneş

hınzır bulutla çekişiyordu.

II

Uyuyordun, uykunun kıyısında

usulca durdum.

Yastığa taze otlar bıraktım.

Biraz gümüş, biraz şiir ekledim.

Şenlensin diye om'zun,

ıslık çalıp çağırdım:

Gelen,

çayırkuşuydu.

Ben de üç şiir kitabından sonra yeni şiir kitapları düşünür müyüm, bilemiyorum. Şiirimiz sürecek; şiirden kopmak olanaksız. Bulaşmışız bir kez. Yazılar, şiirler, dergi çalışmaları, sanal ortamda yazı uğraşları. Etkinlikler, izlenceler, dost buluşmaları…

Yeni dünyaya hoş bulduk!