İlhan Berk ve iki kırık dal

Dün, bir dalım daha kırıldı. Kendimi kanatlarını kaybetmiş, konmayı bırakın uçma ihtimali olmayan bir kuş gibi hissettim. Bu yokluk, şiirin yok olmamasına duacı olmakla birleşti.

Bu birleşme, bakalım ne kadar avutacak beni?

Kim bilir bu kanatlar bir daha uçma teşebbüsünde ne zaman bulunacak?

İlhan Berk gitti; şiirini, mahcup bakışını, zeki gözlerini saklayan muzip gözlüğünü hafızalarda bırakarak…

O siyah gözlükleri, geçen sene, –ne yazık ki ilk ve son oldu- ilk kez gördüm. Kafamdaki zeki adam profiline cuk oturuyordu, karşımdaydı işte.

Sonra bir yıl geçti aradan ve “dün” geldi, cebinde şairleri çalma teşebbüsüne ant içmiş haliyle.

Geldin ve “ekmeyi tuza banıp” diye gönlümü okşayan kelimelerin sahibini aldın.

Rahat mısın “dün”?

***

Dün gece saatler 12’ye yaklaşırken, bir şair ablam aradı, o saatlerde telefonumun yüzde yüz kapalı olacağını düşündüğünü, ama bu gecelik “açık” olduğunu hissettiğini söyledi.

Cümlesini tamamladı ve o da durdu birkaç saniye ben de.

İkimiz de, çalınan bebeğini hırçın çığlıklarla alamayacağını bilecek kadar olgun tavırla, tevekkülle, acımızı suskunluğumuzla paylaştık.

Berk’in, “Bu cadde nereye çıkıyor? Bir güle bakıp böyle diyorum” dizeleri geldi aklıma. Çünkü, bu hafta, iki gülüm de beni üzdü, biri bırakıp gitti, biri gitmedi belki ama yüreğimi acıttı, uykularımı böldü…

Diğer haberi internette tur atarken gördüm; şok oldum, üzüldüm ve bayılacak gibi hissettim bir an kendimi.

Olayı, kişi ya da kişileri söylemek anlamsız, ama içimin yandığı bir gerçek.

Benim ağacım, daimi, geçmeyen, yüreğimi şenlendiren olayım, dallarını savururken ne yaptın sen?

***

Berk’in bir şiiriyle, dönüşü olmayan bir dünün ardından yine bir şiire sığınalım. Yazanı bu dünyada olmasa da şiiriyle her an yanımızda ne de olsa…

Aşk

Sen varken kötü diye bir şey bilmiyorduk

Mutsuzluklar, bu karalar yaşamda yoktu

Sensiz karanlığın çizgisine koymuşlar umudu

Sensiz esenliğimizin üstünü çizmişler

Nicedir bir pencereden deniz güzel değil

Nicedir ışımayan insanlığımız sensizliğimizden.

Sen gel bizi yeni vakitlere çıkar