İlişkiler

Sen olmadan yazı yazmak neden bu kadar zor?
cümlelerimi neden toparlayamıyorum?
soruyorum kendime,
sen bir neden misin diye.

sen bir neden misin?
ömrümün kalan kısmını umutlandırmaya çalıştığım bu izbe yerde ayakta kalabilmek adına. Oysa yoktun bir zamanlar bu köhne alacakaranlık kuşağı gibi hayaletlerin arasında dolaştığım bu şehirde. Alışmaya çalışıyordum sadece, nefes aldığımın bile farkında olmadan, yaşadığımı hissetmeden. Alıştığımı sanıyordum.

Uyuyordum sanırım.
derin bir uykudaydım
hani uykusunda sayıklayanlar vardır ya
yada gezenler
ben misaliydi sanırım o hallerim
Öyle diyorum şimdi,
yeniden alışmaya çalışır bulurken kendimi.
niye uyandırdın o güzelim uykumdan beni
ne güzel görmüyordum hiç birşeyi, duymuyordum hissetmiyordum.
Günlerdir bu soruyu soruyorum kendime
nasıl olurda bu kadar duyarsız olabilir bir insan söylenen onca duygu yüklü sözlere.
Var biliyorum, bir yerde bir kopukluk var,
gördüğüm, gösterdiğin duyarsızlık örneğine ama
çözemiyorum işte.
Taş olsa çatlardı diyorum yüreği okuduğunda sözlerimi
duyduğunda gözlerin bir farklı olur ümidiyle baktım sana
ama sen, sen değil başka biriydin sanki.
Ben seni hiç tanımamış
nefesin nefesime hiç karışmamıştı sanki oracıkta ölmüştüm.