İnsanın iç sesiyle hesaplaşması

Hayat senden daha büyük!

Kabullen artık, bir şey yapamadığını, çabalarının seni yorduğunu gör! İşe yaramıyor dimi çoğu zaman, kelimeler bile seni rahatlatmıyor. Çizdiğin kimi zamanlarda da böyle olmuyor muydu?

Bazen ürperiyorsun insanlardan. Ama sende onlardan birisin. Nasıl baktıklarından başlayacaksan hiç başlama. Abartmıyor musun biraz olsa da...

"Abartmayı çok isterdim. Ama hiç bir şeyi abartmadım ki ben!"

Çocuk gibi mıymızlanmasan, düşünmeyiver her şeyi. Bak bazen fazla iyisin, iyi olma artık. Sevilmiyor iyi olan. Sevilip sevilmemek aslında önemli değil senin için. Bu yüzden de başına buyruksun bu kadar.

Bazen çok özel olduğunu hissediyorsun, belki öylesin, belki de bir hiçsin. Birşey bilmemeyi yeğliyorsun. Sen karmaşık bir problem gibisin. Ama unutma her problemin çözülme yollari vardır.

Hangi yolu seçeceğin senin elinde tabii. Problemi yaratandan başkası çözemez.

Sen beni bir gün öldüreceksin. Neden böylesin? Filozofluğa başladın, iyi ki yazmaya başladın. Düşünmeden yazıyor, düşünmeden çiziyorsun bazen. Ruhun apayrı bir kimliğe bürünüyor sanki bunları yaparken. Ama sensin belki de tek sen olabildiğin zamanlar o anlarındır.

Kimsenin sana onay vermesine gerek yok dimi? Çünkü zaten sen doğru olarak gördüğün neyse onu yapıyor, kimseyi takmıyorsun. Sen neden böylesin?

"Haksızlık ediyorsun ama. Sen bensin ama bunu nasıl unutursun? Nietszche gibi delirtmek mi istiyorsun beni? Adamı ilk okumaya başladığın zamanlarda kendiyle ilgili tek sorunu olan ben değilmişim demedin mi? İç sorunlarını çözmek için kendi sorularına yanıt aramış, sen de çoğu zaman sorularını kendin yanıtlıyor, kendi sorularını yaratmıyor musun?"

Ahlak kavramlarını sorgularken, toplumun yargılarından kendini soyutlaman gerek diyen sen değil misin? Birey olarak mı toplum olarak mı? Tüm bunlardan sana ne?

Kıyamet kopacak nasıl olsa, öleceksin nasıl olsa...

"İyi herkes ölecek. Öleceğiz diye üç maymunu mu yaşayalım. Öyle yaşayan çok dimi?"

Bunları okuyan ne düşünecek hakkında haberin var mı? Deli olduğunu düşünmesin sakın.

"İyi ki böyleyim o zaman. Zaten isteyen istediğini düşünüyor. Karınca kararınca yazıyorsun, yani öylesine ama..."

"Hem söyleyeceklerin bitmese de benim de ekleyecek şeylerim var. İyiymiş, güzelmiş olma derdim yok. Seviliyorum bu ayrı. Ben olduğumdan fazla değilim. Dediğim gibi belki bir hiçim. Hiç de olsam; bazen nötr çarpmada etki yapar bunu unutma!

Hayatta her zaman toplama, çıkarma yoktur. Çarpma belki diğer işlemlere göre daha da etkilidir. Sıfırsın dediğin için ben de böyle yanıt veriyorum.

Rahatladım ohh be! Benimle uğraşamazsın. Ben insanları seviyorum, kendimle birlikte. Bu yüzden dünyanın sorunlarını düşünürüm. Duyarsız olmamak, hiç bir şey yapamamaktan yeğdir.

Hayat senden daha büyük. Doğru imzamı atarım bu cümleye ama bu söylediğin herşeyin doğru olduğu anlamına gelmiyor.

Hayat benden de senden de büyük!

Not: Gecenin bir körü yazıp yayına verdiğim daha sonra da sildiğim eski bir yazı.