İş'te yaşam üçgeni

Bir İstanbul Kültür parçası,

Beyazıt'ın kalabalığından, gürültüsünden alabildiğine uzak Çorlulu Ali Paşa (Gerileme dönemi Osmanlı Sadrazamı) Medresesi. Çay ve nargile keyfinin yaşandığı bir mekán. Burada hissedilen genel atmosfer bu ama ben yine algıda seçicilik ile İLETİŞİM ve İŞ BÖLÜMÜ alanında gözlemlerimi paylaşacağım sizlerle. Özellikle üniversite öğrencilerinin buluşma noktası. Emekliler, çevre esnafı ve turistler müdavimler arasında. Buradaki dostlukların baki olacağına inanıldığından, tanıdık-tanımadık herkese selam vermeden oturulmuyor nargilenin başına. Bir kahvenin kırk yıl hatrına inananlar keyifle kahve yudumlarken uzunca yerleşmiş sedirlerde sağında solunda oturan yüzlerine aşina oldukları insanlar ile sohbete koyuluyorlar. Turistler ise en meraklı gözlerle etrafı seyir ederken insanları da gözlemliyorlar. O meraklı gözlerden anlayan çevre esnaf ise başlıyor anlatmaya Çorlulu Ali Paşayı medreseyi, kahveyi , elma çayını. Sonra saatlerce nargile içiliyor. Halı-kilim tamiri yapılıyor. İnsanlar burada dertten tasadan uzak sadece huzur hissettiklerini söylüyorlar. Ne zamandır gitmediğim Sultanahmet ve Beyazıt'ta geçen hafta gidip gördüklerim gerçekten gözlemlediklerim GÜLÜMSEME ‘nin önemini anlattı bana. Birkaç saat oturup kahve içerken insanların tatil için geldikleri bu bölgede inanılmaz mutlu olduklarını gösterdi. Hiç tanımadığı ve yolda gördüğü insanların ona bakışına dahi gülümseyerek cevap veren insanlar gösterdi bana. Etki tepki meselesidir dünyada her tavır her davranış gülümseyen gözlere karşılık gülümseyen gözler oldu.

En son dil eğitimi için İtalya’da bulunan yakın arkadaşım da bu detaydan bahsetmişti.” Gittiğimde kendimi ifade edecek kadar bile İngilizcem yoktu sadece aynı evde bulunduğum 17 yabancı vardı benim için ! Ya susup bunalıma girip ülkeme geri dönecektim ya da uğruna aylardır uğraştığım bu yurtdışı maceramda İngilizce öğrenip yeni dostluklar ile yolcu edilecektim. İlk günlerde grup nereye giderse bende ordaydım gülümsüyorlarsa ben de gülümsüyordum. Üzgünlerse ben de üzgün duygusal iletişim bu olsa gerek. Elimde İngilizce –Türkçe sözlük ile bir iki hafta sonlara dillerine aşina olmaya başladım. Çat Pat anlıyordum dediklerini ve bana sen bizim dili bilmiyorsun ama gülümsüyorsun neden diye sordular. Gülmeliydim gülümsemez isem kendi içimde mutsuzluğa doğru giderdim, gülümseyip dil öğrendim gülümseyip yeni bir ülke deneyimim oldu, gülümseyip çok iyi dostluklar edindim ”Sevgili Nurşah Güven'in İtalya macerası ve iyi ki dediği en önemli detayı gülümsemesiydi. İş’te bu medresede de bunu görebiliyorsunuz yine tanıdık tanımadık herkes ortak bir alanda. Medrese ortak bir tanıdık biz başka başka insanlar ortak tanıdığa misafirliğe gidiyoruz. Ve iş bölümü çok nadir bu yaklaşımı görüyorum kurumlarda da sosyal hayatta da. Benim diyen markalar kurumsallaştım harikayım diyen holdingler bile belki bu kadar net iş tanımı belirleyememişlerdir. Çorlulu Ali Paşa Medresesinde; nargileci ayrı bir kişi, ateş getiren başka biri, çayı farklı biri, kahveyi onlardan başka biri getiriyor. Görev tanımları net siparişi alıp farklı birşey isteseler bile gelen konuklar görevin sahibine iletiyorlar. Ve güven gözlemin yanında güven var çıkışta yediğini içtiğini sen söylüyorsun onlar hesabını toplayıp sana söylüyorlar. Elinizde kasa fişi olmuyor sadece size güveniyorlar. Kurumlarda da işte sistem liderliği modelinde de  GÜVEN İLETİŞİM İŞ BÖLÜMÜ bu üçgenbirbirine kenetlenmeli ve hakkıyla yerine getirilmeli. Hayatta da kurumlarda da insanı değiştirdiğinizde insana bir GÜLÜMSEME iliştirdiğinizde dünya da değişecektir bunu unutmamak gerekir.

Burcu DOĞRU