İSLİ SATIRLAR

Yoktum ben,vardıysam da bunca zaman  haberim olmamış kendimden,ne kadar yaşadığımdan.Ya da vardım şimdi yok oldum onu görünce un ufak oldum,bilmiyorum...onu görene kadar. ben neydim acaba?Aslında o mu beni gördü ben mi onu gördüm şimdi tam hatırlayamıyorum.O an o kadar buğulu ki...Nasıl karşılaştık,günlerden hangi gündü,saat kaçtı,üzerimde hangi renk kazak vardı bilmiyorum.Ben kimdim,onu da bilmiyorum.Sanki bu yolları daha önce hiç geçmemişim hafızamda koca bir boşluk..Sadece sesi aklımda...O nasıl bir sesti ki hiç çıkmıyor zihnimden..Ses değil biluur bir avizenin suya düşüş kırılması..Ses değil bülbülün en güzel bestesi.Ses değil bana çölde Leylayı gördüren serabın ta kendisi..Adına aşk dediğimiz şey onda yok olma mı,onunla var olma mı bilemiyorum.Zihnim duygularımı yönetemiyor,duygularımın hepsi kendi başına buyruk hepsi kendi içinde çok güçlü,kıramıyorum zincirlerini..Kayboldum belki de onun saçlarının içindeki tuzaklada zavallı gönül kuşum.Ağlamaklı çıkıyor sesim..Öyle yorgunum öyle yorgunum ki ruhumun sızlıyor kemikleri..Ağlıyor musun diyor bir ses yüreğimin derininden.Ağlama ağlama boşna ağlama bu kadar tutuşan bir gönüle hiç bir su çare olamaz,çare olamazsa onu görmeden ölürüm ben de ..O zaman vasiyetimdir mezarımın toprağından bir testi yapıp yare götürün.Ben onun elini bir kere olsun öpemedim onun dudakları benim toprağından yapılmış bir testiye değisin onun o mübarek dudakları..Su verin ona...Ah karanlık gecede hastaya su vermek sevaptır.Ne çok yandı hasta gönlüm sana.düğüm düğüm boğazım.Her düğümde bir hıçkırık yutamıyorum.Ne olur,bir damla sı..Ey sevgilim..Nerdesin..Güllerim soldu,içimdeki bülbül sustu.Çıt yok içimde her şey tuzla buz oldu. kavuşmak hep sonbahara bizde..vuslat ne zaman ey yar..Beni öyle bir usandırdın ki canımdan etme artık cefayı.Bırak şu nazı ölüyorum anla halimi..Canımda ten gözümde fer kalmadı..Bir kere daha seslen bana,duyayım sesini.Hani göz vurulurdu önce hani ilk aşk gözdeydi.Ben duydumm seni kalbimden ilk ben duydum sesini dünyada ilk konşan senmişsin ilk işiten de benmişim gibi duydum seni..çığlık çığlığa haykırdın bana.Sonra döndün sesinle sarıldın ey yar,nerdesin..Bu karanlık gecede hani insaf,hani dostluk kimlerlesin leylim?

 Sonunda bu da oldu,kırıldı gönül kayığım.Mumdan bir kayıktı gönlüm aşk denizinde eriyecekti,biliyordum ama bu kadar çabuk eriyip yok olması beni yıktı.Nasıl dayanırım yanıyorum içimden yana yana seviyorum ve sen yana döne ağlatıyorsun beni.Dolduruyorum gözyaşlarımı şişelere.Saklıyorum gönül kayığımda şişelerimi.Şayet bir gün gülerse gözlerim vuslata ererse şu sefil gönlüm şişelerimi vereceğim sana bak sevgili sana ne çok yandım ..sana ne çok ağladım,etme bak,bülbül bahara erişti,gül meclisi kuruldu yine sabırlı olmak benim şu kararsız gönlüme düştü.Ve ben düşe kalka geldim kapına ey yar,ayakta duracak mecalim yok sefilim çaresizim gözlerimden akıyor ateşin yanıkları o yanıklar yarıklar açıyor yüzümde yarıklara doluyor sular taşıyor gönlüm sana..Taşıyor ruhum eriyor içimdeki ses etme,insaflı ol artık..yanıyorum kaldır beni.AL beni..İnsaf et bana,affet beni..Senden gayrısnı ben bilemem hayal bile edemem.Senin mahallende dolaşır ıssız çöllerde bir başıma ağaç kovuklarında dökerim içimi kuşlara çiçeklere taşlara..Dile gelir doğa dile gelir gök yüzü..Kaldır elllerini uzat göğe bak aşk yağıyor gökten yüreğimdeki yaylıma gök bile kayıtsız değil artık.Taşlar bile dile geldi,konuş benimle ey ytar..ut beni ey yar tutmazsan ruhum gelir dile açar kollarını ey mezar bu talihsiz sevdiğine sevdiğini bile söyleyemeden mi gitti bu dünyadan..vah ki vaah vah ki vaah..

-Bir garip ölmüş diyeler,üç günden sonra duyalar,soğuk su ile yuyalar

Şöyle garip bencileyin

YUNUS EMRE

 -Vefa her kimsedenkin istedim andancefa gördüm

Kim kim bi-vefa dünyada gördüm,bi-vefa gördüm

FUZULİ