İşte gidiyorum

‘İşte gidiyorum / Bir şey demeden
Arkamı dönmeden / Hiçbir şey almadan
Hiçbir şey vermeden / Yol ayrılmış görmeden gidiyorum...’

Al ayak izlerini yolumdan
Bu kez gidiyorum…
Ruhunu masanın üstüne koydum
Verdiğin gibi emanetin
Kırdıysam, incittiysem, kanattıysam
Al ömrümü…
Anılarını mutfak camının önüne koydum
Dışarıdaki hayatı izlemeyi severdin gülüşlerimle
Gülüşlerimizin tozunu aldım
Kırgınlıklarımızı kuruladım bulaşıkta
Birbirimize olan öfkemizi beyazlarla yıkadım
Anılarımıza ihanetim olmadı asla
Yaşadıklarımız gibi hepsi
Mazide gezerken izlerimi görürsen acıtan
Al özlemlerimi…

‘ Ne küskünlük var, ne pişmanlık var kalbimde / Yürüyorum sanki senin yanında
Sesin uzaklaşır her bir adımda / Ayak izin kalmadan gidiyorum…’

Kalbini koydum terasa
Rüzgârlı ve yıldızlı geceleri seversin…
Kalbinin özlemlerini aldırdım bugün
Bana olan hasretinin bir parçasını aldım
Diğer yarısı ben kapıdan çıkınca yok edecek kendini
Gözyaşlarını güneşe astım
Akşama raflara kaldır olur mu?
Dolabın kapağını kapa unutma… Buda böyle bitsin
Şikâyetlerimi kapıcıya verdim
Çöpe atması için… Bir daha karşılaşmayacaksın onlarla
Gözlerini çek ruhumdan
Arkamdan el sallamada, uzaklaşırken sesinden…

‘ Geldiğim tek kalbinde kırılmadı / Gönül kuşu şarkıda yorulmadı
Bana kimse sen gibi sarılmadı / Işığımız sönmeden gidiyorum…’

Bitti işte sessiz, ruhsuz
Buraya kadar getirdi bizi ruhumuzun mevsimleri
Sen zahmet etme sakın
İneceğim şimdi ruhundan
Dediğim gibi el sallama arkamdan
Sesinden uzaklaşırken…
Bavulum mu?
Yoo, hiç bir şey almadım giderken kalbinden
Ne gözlerin, ne sıcaklığın, ne sesin, nede anılarımızı
Birkaç pişmanlık, birkaç küskünlük, birkaç anladıklarımı aldım…
Birde yol ayrımlarımızı…
Söndür senini ruhumdan
Gidiyorum bu kez…

‘Bana kimse sen gibi sarılmadı / Işığımız sönmeden gidiyorum’

İndim ruhumdan
Başkasına ait mutluluklarda yaşayacağım artık…
Birkaç gözyaşımı yaladı rüzgâr…

11.01.2007(SıdıkaEren)
23.25
(Adına bestelediğim bütün melodileri geri ver öyle git…)