İzmir'den Livaneli geçti

Öğrencilik yıllarımızdı. Soğuk bir kış akşamı arkadaşlardan birinin getirdiği ve Schaub Lorenz teybe koyduğu kaset ile tanışmıştım onunla. Kaseti baştan sona dinlemiş ve favorimi belirlemiştim: Eşkıya Dünyaya Hükümdar Olmaz. 1970’lerin sonlarına doğru, içinde bulunulan ortamda çok fazla şey ifade ediyordu ve dilimizden düşmez olmuştu.

**

Kendisini ilk kez izlemek ise yaklaşık 10 yıl sonra Efes Antik Tiyatro’da nasip olmuştu. 1988 sonbaharıydı sanırım. Theodorakis ve Farandouri ile birlikte. 1997’de ise Alsancak Stadındaydı. İzmir’e pek sık gelmiyordu Livaneli. Ama bu yıl , 19 Mayıs’ın en coşkulu kutlanılması gereken bu yıl, İzmir’e gelmesi güzel bir sürpriz oldu bizler için. Havanın serinliğine karşın tamamen doluydu Fuar Açıkhava Tiyatrosu, merdiven basamaklarına kadar.

Yaşar Kemal’in sözleriyle Merhaba.. diyerek başladı konserine.

Nazım Hikmet'in sözleriyle Karlı Kayın Ormanı…

Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun sözleriyle Yiğidim Aslanım …

Sebahattin Ali’nin sözleriyle Leylim Ley..

Lorca’dan Atlı’nın Türküsü..

Eluard’dan Özgürlük…

Kardeşin Duymaz dedi, Sevdalı Başım dedi….Ve daha niceleri...

Muhteşem grubuna, muhteşem vokaline ek olarak muhteşem bir koro vardı kendisine eşlik eden..

**

‘İzmir’de olmaktan, hele ki böyle bir tarihte olmaktan, çok mutluyum. Mustafa Kemal’in hayal ettiği Türkiye sizin gibi insanlardan oluşmalı. Umarım o günleri de görürüz.’ derken gerçekten yüzü gülüyordu.

Konserde söylemese de, Umudu Kesme Yurdundan şarkısı düştü aklımıza.

Şah damarı vurulsa da

Dört bir yandan sarılsa da

Işık yener karanlığı

Bak çocukların gözlerine

Umudu kesme yurdundan.

**

Söylendikçe içimizi ısıtan şarkılar, coşkulu bir koro, umudu yaşatmak ve paylaşmak isteyen binler.

Sanat geçmişinde benzerleri olmuştur mutlaka ama böyle bir dönemde böyle bir geceyi bizlerle yaşadığı için O' da keyif almıştır diye düşündük.

Konser sonrası eve dönerken saat gece yarısını geçmişti. Tarih 19 Mayıs’tı artık. Dudaklarımıza bir tebessüm yerleşmişti belli belirsiz. Nedenini açıklamak zordu belki. Umutluyduk her şeye karşın. Ve mutluyduk.