Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

19 Ekim '07

 
Kategori
Sağlık
 

Kadim dostum sigara

Kadim dostum sigara
 

İlk sigaramı, ağabeyimle ablamı sigara içerlerken yakaladığımda içtim. Suça ortak etmek için, bana da bir tane vermişlerdi. Yaşımı tam hatırlamıyorum. 14-15 olabilir. Sonra ara ara arkadaş toplantılarında, kendimi büyük hissetmek istediğimde içtim.

Yaşıtlarım hatırlar. Red Kit ağzında sigara ile vuruşurdu. Rodeo yapan kovboy sigara içerdi. Her yerde sereserpe reklamı yapılan, özendirilen bir nesneydi sigara. İnsana hava verirdi, statü kazandırırdı...

Ben tiryaki değilim, günlerce içmesem aramam. İstediğim an elimden atarım, bırakırım. Paket taşımıyorum. Zaman bu avuntularla geçti gittti.

Hamileliklerimde sigara paketinin üzerine;

''ANNECİĞİM NEFES ALAMIYORUM''

''ANNECİĞİM BOĞULUYORUM''

Yazarak günde 5-6 tane içtiğim sigaradan kendi kendimi caydırdım.

Zaman içinde yavaş yavaş içtiğim sigara adedi arttı. Bir paket, iki paket, iki buçuk paket.

Üç paketi zorlamaya başladığımda, bırakmak istedim. Önerilen bir ilacı kullandım. %95 sigarayı bıraktıran bu ilaca rağmen, içmeye devam ederek %5'lik dilime girmeyi başardım.

Geçen yıl yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunu farkedince, ileri kontrollar için İzmir'deki Tepecik Göğüs Hastalıkları hastanesine yatış yaptırdım.

Aklım karmakarışık. Kötü düşünceleri kafamdan uzaklaştırmaya çalışıyorum. Sıkıntım had safhada.

Gece oldu. Hastanenin bahçesine çıktım. Hasta yakınları bahçedeki kaldırımlara oturmuşlar sigara tüttürüyorlar. Altlarına karton parçaları sermişler. Ben de bir karton parçası buldum aralarına oturdum. Sigaramı yaktım.

- Senin neyin var?
- Kocam asta.
- Nesi var?
- Ciğerleri bitmiş be. Anlamadık astalığını, herif felç oldu üle geldik buraa.

Hepsi refakatçı. Hepsi istisnasız sigara içiyorlar. Aralarındaki tek hasta adayı benim. Roman dediğimiz vatandaşlarımız çoğunlukta.

Sigaranın biri bitmeden diğeri yakılıyor. Hepsi sıkıntılı, ben de. Konuşturup belirtileri anlamaya çalışıyorum. Kendimle ilişkilendirmek istiyorum. Yok benzemiyor. Zaten yatışımı yapan doktor da zannetmiyorum demişti. Rahatlıyorum bir an...

Güzel bir Temmuz gecesi. Çocuklarım, misafirlerim Karaburunda beni bekliyorlar. Akşama döneriz diye ayrılmıştık yanlarından.

Benim burada işim ne?

Bu insanların arasında ne işim var?

Yeni yaktığım sigaraya takılıyor gözüm, o anda bir kadın tekerlekli sandalyedeki kocasıyla önümden geçiyor. Adamın elinde de sigara var!

Ortak nokta beynimde çakıyor,

Oradaki kadınlarla aramdaki tek ortak noktanın sigara olduğunu farkediyorum.

Öfkeyle fırlatıyorum,

İnşallah bir daha elime almam diyerek...
 
Toplam blog
: 74
: 1691
Kayıt tarihi
: 17.06.07
 
 

Emekliyim ama, yaşamdan değil; işimden. Eşim ve iki kızımla birlikte İzmir’de yaşıyoruz. Yazmak, oku..