Kan uykusu...

Kan uykusunda yüreğim,
Gözlerim çapak çapak olmuş
Sabah yatağımdan yorgun kalkıyorum
Gece ile beraber güne başlıyorum
Ama sebebini bilmiyorum.

Yarı yolda bırakılan kervanlar gibiyim
Sessiz harfler benim tek bildiğim
Yola çıkmak korku veriyor
Günler geceleyin başlamadan bitiyor
Ben sebebini bilmiyorum.

Hayat biryerinden tutuyor insanın
Sen tam tutunmak istediğinde kopuyor
Sebebini bilmediğim bırakılmışlık
Sabah kahvaltımın yoldaşı oluyor

Kapalı kapılar arkasında ismin geçiyor
Adın isimlerin arasında en sonuncusu oluyor
Kimilerine göre sen
Olsan da oluyor olmasan da oluyor.

Çok umrunda olmuyor bu ikiyüzlülük
Bütün bu kavgalar ve çekememezlik
Bazen insanlardan uzak kalmak
İnsanın kendisine yapacağı en güzel iyilik.

Güzel gözlerin ve yüzlerin esiridir her insan
Sebebini bilemez neden sahtedir bu yaşanılan
Yıldızları dizlerine indirsen yetmez
Onlar yattığında kendilerine bile cevap veremez.

Dünya dedikleri bu sahte hanmı??
Sana sen olduğun için değer veren varmı??
İnsanın kendisi olmasını istemiyorlar mı??
Yapabileceğin şey kendi cesaretinin ışığı.

Uçsuz bucaksız denizler ortasındayım
Ruhum artık yeminli dönülmez yollardayım
Bağırıyorum ama sesim kimseye ulaşmıyor
Aslında;
Duymak isteyen her istediğinde duyuyor...

Gidip gitmemek düşündüğün sende insansın
Bunu aklına getirenler sakın yerinden kalkmasın
Bedenim yanlarında nefes dahi almasın
Yalancı dünyalarında gölgeleri yaşasın.

Pusu her geçen gün biraz daha artıyor
Gökyüzü nemini yine bize biriktiriyor,
Kaybedenler arasında yüreğimiz
Eğip başını gidiyor,
Biz kaybederken hayat inadına kazanıyor.

Artık olaylardır sonuçları getirecek olan
Biliyorum,
Ama insanların yorulmadan beni tuzağa düşürmelerinden
Korkuyorum,
Aslında gerçek mutluluğun mutsuzluk olduğunu
Onlardan yeni öğreniyorum.

Hayat denilen kavganın tam orta yerinde durdum
Durdum, geri gitmiyorum
Ama ileri de gitmiyorum
Artık yeni adımlar için çok düşünür oldum
Yoruldum mu yoksa,
Artık durdum mu???