1. Kitabın Önsöz'ü için Muammer Erkul Bey'e ŞÜKRANLARIMLA...
Eldeki yara, veya
Dalı kırılan çocuklar
Keşke hiç acımasaydı canlar, hiç kanamasaydı tenler, hiç yanmasaydı yürekler.
Keşke kanlar ve gözyaşları, birbirine hiç karışmasaydı.
¦¦¦
Öyle acılar yaşanmış ki zaman içinde; bunların pek çoğu, daha da fazla yakmasın diye içimizi, sanki hiç olmamış gibi silinmiş zihinlerden veya bir daha hatırlanmaması için şahsî tedbirler alınmış.
Bazıları da…
Dikenleri içine büyüyen kestane gibi… Yahut, oklarını tersine giyinmiş bir kirpi gibi; acısı sırtında, acısı canında, acısı dilinde, acısı kaleminde olarak onlarca yıl hatıralarını da sürüklemiş peşi sıra.
¦¦¦
Bir çocuk için annenin kaybı;
Ayakları altındaki yeşil ve mavi ve pembe ve bütün güzel renkleri barındıran dünyanın kooskoca bir silgiyle silinmesi, yok edilmesi demektir!
Dünyası çalınmış bir çocuk için artık varlar; yokların yanında, yok kadar azdır!
Dünyası silinmiş çocuklar için artık sadece soğuk ve renksiz bir okyanus kalmıştır geriye. Bu kudurmuş sularda tutunacak bir tahta parçası bulmak dahi, güvenli limanlara yanaşacak transatlantik konforu demektir, elindeki dalı kırılmış yavrular için.
Dallar… Dallar kırılmasaydı, ahh…
Ve yürekler böyle yanmasaydı.
¦¦¦
Acısını, otuz yıl… Çeke çeke bu güne kadar taşıyabilmek;
Her insanın tahammül edemeyeceği bir çabayı da göstermiş olmak demektir.
Kolay değil…
Eldeki yara, yarası olmayana duvardaki delik gibi gelirmiş!
Evet, elin yarası bu.
El yarası ama, oturup ağlamasak bile dinleyip anlamak lazım.
Anlarsak anlatırız ve yeni canların yanmasına, belki mani oluruz.
¦¦¦
Otuz yılda binlerce defa ümidin kapısını açıp, hüznün kapkara duvarına yüzünü çarptıktan sonra bu eseri vermiş aynı ananın iki yavrusunu tebrik etmek bana tuhaf geliyor.
Takdim satırlarımda şunu diyebiliyorum ancak:
Yaranızı hissetmeye çalışıyor ve acınızı paylaşıyorum.
Bütün kardeşlerinizle beraber sıcak ana kucağına cennette kavuşursunuz inşallah.
Yazar- Çizer- Şair- Yayıncı - Gönül Adamı :Muammer ERKUL
...
2011 yılında Leyla Kanat arkadaşım ile yazıp yayınlamaya başladığımız,
KAPI: HAYATIMIZIN ÖYKÜSÜ,
Burada, Milliyet Blog'da 50 bölüm kadar yayına verdikten sonrası,
Artık, Kitap olarak, bi dünya zahmetlerden ve eleklerden geçtikten sonra.
Elek değil aslında süzgeç desem daha doğru olacak,
bugün- yarın çıkacak.
Sevenlerimize burada bizi bilen eski ve yeni dostlara,
Hal hatır sormaları her ne kadar askıya da almış olsakta bu vesile ile,
Ve hem kendimden haber vermekte istemişimdir, ihtimal.
Okumak isteyenler yorum atarsa dönerim inşallah.
Milliyet Blog'a yıllardır kahrımızı çektiği için teşekkürler...
24.12.2019
(Not resim paylaşmak istiyorum lakin tamamen bu kapıyı kapamışsınız... EĞER BİR KOLAYLIK ve istisna olursa sevinirim...)
