Kapı açık mıdır?

“İyilik yapmak isteyen kapıyı vurur. Seven kapıyı açık bulur.”
Rabindranath Tagore

Tagore böyle demiş ya...birinci kısım için bir şey demeyeceğim.
Ama seven kapıyı açık bulur mu gerçekten?
Mesela çok sevip de çok kırılmışsak, kapıyı açık bulduğumuzdan içeri girmiş sonrasında da ağzımızın payını mı almışızdır?
Seven kapıyı zorlamaz mı?
Zorlanan kapı aranılan sevgi değildir belki de.

Yoksa kapıyı açık bulmak iki kalbin buluşması mıdır?

Hiç problemsiz,
Kaprissiz,
Kendiliğinden...

Doğallığında mıdır? Kapının zaten açık olması.

Onca insanın sevgiyi arayıp da bulamaması yanlış kapıları çalmasından mıdır?

Hatta sevdiğini sanıp bir hayatı ortak yaşayabilmeyi göze almak ve sonrasında hayal kırıklıkları içinde kırık dökük yaşamak nedir?

Kendini iyi tanıyamamak mıdır?
Yoksa aldanmak mıdır hayallere?...En olmayacak hayallere!

Seven kapıyı açık buluyorsa...sevdiği insanın o kapıyı açmasından dolayı değil midir?
Bazı arkadaşlarım nasihat tadında şöyle derler(di)... “Israr etmek lazım...ısrarcı olursan istediğini de almış olursun...” Olur muyum acaba?

Israr bana kalırsa boşa bir çaba...sevgi kurulacaksa zaten o ilk gülümseyişte hissediliyor. Muhabbetin muhabbeti açmasıyla farkına varılıyor. Israra da hiç gerekmediği anlaşılıyor.

Belki de Tagore bu bakımdan haklıdır...
Seven kapıyı bu şekilde açık buluyor.

Öbür taraftan ağzının payını alma durumu ise o kapının kapalı olduğunun farkında olmamaktan kaynaklanıyor olamaz mı?