Kapıcılar kralı

Apartman görevliliği çok önemli bir konum. Ben bunu bizim apartman görevlimizi tanıdıktan sonra anladım. Adamcağız bu iş için yaratılmış. Mesleğinin tüm inceliklerine haiz . Nasıl kaytarılır, nasıl dedikodu yapılır, apartman sakinlerinin ne yapıp ne ettiği akşam ne yediği, kimin hangi saaat eve girip hangi saat evden çıktığı hatta ne zaman uyuyup ne zaman uyandığı, hangi daireye hangi misafirin geldiği gibi ayrıntıların hepsi çok iyi uygulanıp biliniyor. Bazen eve dinleme cihazı ya da kamera yerleştirmiş ya da adamın MİT görevlisi falan olduğundan şüphe ediyorum. Bu adamcağız kapı önünde konuşmalara bayılır. Eşim yöneticilik yaparken sabah işe gitmeden kapımıza dayanır sözüm ona kısık sesle ama en yüksek tondan konuşarak apartman hakkında tüm sırları ifşa edip kızgın olduğu kişilere karşı kışkırtma eylemini gerçekleştirdikten sonra (bu yaklaşık yarım saat sürer) işe gitmemize izin verir. Her konuda bilgisi( master düzeyi) ve fikri vardır. Evimizdeki alaturka tuvaleti klozete dönüştürmek için giriştiğimiz usta arayışımızda yaptığı yardımları unutamayacağım..Sanki daha önce 50 tane klozet monte etmiş gibi her şeye nane oldu. En sonunda kızgın ses tonumdan nihayet bir miktar etkilenip toz oldu.

Allah'ım böyle bir adam yoktur. Bütün ağaçları yaprak döküyor deyip katletti.Gül budamayı bilmez ama Ziraat Fakültesi mezunu gibi bilgiç bilgiç mevsimli mevsimsiz dipden budar. Kızınca da Faruk abim dedi der. Faruk abisi sanki botanikçi adamcağız yandaki mağazada triko satıyor. Ayyy bunu söylemeden geçemeyeceğim . Karısı ve kendisi apartmandaki bir kişi ile konuşurken nasıl sessiz ve derinden nasıl zavallı nasıl silik konuşurlar anlatamam. İçinin yağları erir (Biz giriş katta oturuyoruz alt katımızda da onlar oturuyor o nedenle evlerinde ki tüm sesler bize geliyor….) Ancak eve gidince sanki yüzlerini yırtıp içinden yeşil canavarlar çıkmış gibi bağrışmaya başlarlar. Ama o seslerin onlardan çıktığına inanamazsınız. Gece 2 de de yatsanız aynı sesler gelir. Ne zaman uyuyup uyandıklarını bilmiyorum..Sabah biz uyanıp evde dolaşmaya başlayınca ayak seslerimizi duyup hemen gelir. Saat kaç olursa olsun mutlaka anlatacak bir şeyler bulur. Herhalde nöbetleşe uyuyorlar..Uyanık kalan sürekli bağıra bağıra konuşuyor. Kız kardeşim daha önce bu evde oturuyordu. Oğlu o zaman 2 yaşındaydı. Kapıcıyı apartmanın sahibi sanıp ondan korkuyordu. Canım benim nasıl göründüyse çocuğun gözün. Neyse sonunda o evden taşındık. Kamyon evden ayrıldı. Veda etmek için geri döndük bizim eve karısı ile girmişler halı yıkıyorlar balkon kilitlerini almışlar velhasıl eve yayılmışlar. Yani daha önce bizim evde gözlerinin olduğunu anlamalıydım.

Ah garip insan bir de ağlamaklı gözlerle bize son sözü şu oldu. ”Bizi çok üzüttünüz (herhalde üzdünüz demek oluyor). Gece sabaha kadar ağladık” .

Güler misin ağlar mısın?