Kaymak şekeri ve babam:)

Dün eski bir hastam hediye paketi bırakmış bana, eve getirdim ama genelde diet stresim olduğu için tatlı paketi diye düşünüp hemen açmamıştım. Akşam eşim tatlı bir şeyler yok mu deyince, paket aklıma geldi, hemen açtım... Meğerse afyon kaymak şekeri varmış:))) Eşim ve oğluma ikram ettim hemen ve oğluma sevgili dedesinin bu tatlıyı büyük maharetle yapabildiğini anlattım.:)

Bizim tonton babamız, gençliğinde meslek edinmiş afyon şekeri yapmayı ve şehir şehir dolaşıp satarmış. Yaşı çok ilerlediğinde de yine bir süre yaptı mesleğini ve yaşamının son demlerine değin bu işi daha profesyonel yapabilmeyi istedi sanırım:) Huzur içinde yatsın... hep yeni bir şeyler öğrenmeye çalışan bir insandı. 60 yaşında bir pastaneye işe girdi ve tulumba tatlısı ve poğaça yapmayı öğrendi. Bir çırak gibi çalışıyordu, tatlı ve pasta yaparken hiç yorulmazdı. Eşim hala babamın poğaçalarının benimkilerden güzel olduğunu söyler. Ve o tulumba tatlıları tadına doyum olmazdı:) Oğlumun dedesinin tatlılarını yiyebilmesini isterdim, benim oğlan iştahla yedikçe babamın gözleri ayrı parlardı sanırım... Ben yine de kaymak şekerini korkudan çok yiyemedim ve babamı oğluma bir kez daha anlatıp, sevgiyle andım... Bu da ayrı bir mutluluktu benim için... Herkese sevdikleri ile mutlu günler diliyorum: )