Kırgın ama sevdalı

Apansız bir tartışma ertesi

İsteksiz bir uğurlama öncesi 

hesapsız kitapsız bir yalnızlık eşiğinde

Gar yerinde (*)

İki güzel yüz, ama çerçöp, süprüntü içinde

sanki dağılmış birer pazar yeri

Ve iki güzel yürek, artık ıssız

sanki yıkık birer çocuk bahçesi.

Salınırlar sevda ile elveda arasında

Bir bozkır Temmuzu akşamı bile üşüterek

her yeri, Başkenti.

Ama derim ki ben, dayanın siz yine de,

sıcak tutarak anıları ve teni

Bilinmez, belki yeniden çiçeğe durabilir özlemler

fazla da geç değil, olur mu olur

Komşu baharlardan birine doğru.

Belki de sevgilinin

göç eden leylekleri

İlk kez gören masum çocuklarınki gibi

o şaşkın, efsunlu gözleri

Ve o gözlere sığınmış sevdalı yüreği

İniş de hemen arar, onu doyumsuzca seveni

Arkasında varılan kentin buğulu silueti

Yaz, Temmuz, demeden yüreğe üşüşen

kırağı taneleri

Gökyüzünde belki de sıra, sıra

umutlar devşiren kuş sürüleri

Muştular belki gelecekteki

Apansız, teklifsiz ve sımsıcak

sevişmeleri

İşte bunlar,

belki de bu anlar ve umutlardır

yaşamı doyumsuz ve katlanılır kılan

Direnç sahneleri

İ. Ersin KABAOĞLU,

17 / 07 / 2008, Ankara

 (*) Otogarda ayrılan hüzünlü bir çift üzerine duygusal bir (g)özlemdir.