Kırık leblebi tadında

Bugün, bedenimde küçülsün ruhumla beraber. Mevsimlerden yine bahar, aylardan nisan, günlerden pazar olsun. Hatta çok değil, yirmisekiz yıl öncesi olsun.

Bugün, kemik tarak ustası dedemin evinde olmalıyım. Kemik kokusunda tütsülenmeli ahşap evin duvarları ve çocukluk anıları.

Pazar alışverişine gitmeliyim, ak sakallı ihtiyarın iri ellerine tutunmalı minik ellerim.
.....Bahara kucak açmış pembe badem ağaçlarıyla süslenmiş yolu arşınlamalı adımlar. Kulaklarımda çerezci Emin Amcanın sesi çınlamalı.
''Gel Mıstıfa gardaş... Torun mu yanında ki? maşşallah, maşşallah...''
Uzanmalı kese kağıdına ''ne kadar alcen gari'' diye sormalı. Dedecim cevap vermeli;
''yarım kilo gırık leblebi, yarım pisküvit, yarımda sadesinden lokum, azcıkda gara üzüm gurusu ve gari''
.....Bizi gıcırdayarak açılan koca kapı ve babannemin şişman bedeni karşılamalı gülümseyerek. Sek sek adımlarla girmeliyim içeri, tok evin aç kedisi misali dalmalıyım mutfağa.
.....Bir yandan bakır tepsiye sıralamalıyım çinko tabakları. Bütün çerezleri acemice, döke saça doldurmalıyım tabaklara. Sonra dedemin gür sesi çağırmalı beni.
''Gızzz, elleni yüdün mü sen baken? Ge bura, yüyem elleni.''
.....Yine dedemin iri avuçlarına gömülen ellerim buz gibi suyun altında, zeytinyağlı bir kalıp dalan sabun köpüğüyle yıkanmalı.
.....Sonra yukarı eve çıkmalıyız hep beraber. Babaannem, şişman gövdesi haricinde bizim çerezlerimizi de taşımalı yukarı. Soğuklukta (balkon) köyü gören en güzel yeri ben kapmalıyım dedemden önce. Lokum tozuna bulanmalı parmaklarım ve dudaklarım. Ağzımda kırık leblebilerle konuşmalıyım dedemin bütün ikazlarına rağmen.

.....Bedenim en küçük halinde, ruhum çocuk yüreğinde, bahar esintisi değmiş köyüme dalmalı gözlerim.

.....Şimdi vakit; bir avuç kırık leblebi ve lokumlu bisküvinin tadını anılarda bulma vakti, vakit yaşanılan hayatta, özlemlerin koynuna girme vakti.

.....muhabbetle