Kısacık bir ara olsa...

Ara istiyorum...
Bir kısa ara,
sabah 6:30'a ayarladığım ninni kıvamındaki saat alarmım beynimde zong zong zongluyor ne zamandır. Eskiden alarm kullanmaz, zıpkın gibi kendim kalkardım üstelik.
Ara istediğimi oradan anlıyorum...
.

Ara istiyorum.
Yapmam lazımlardan bir süre için istifa etsem diyorum.
'Yapmam lazımsız' yaşayamazdım eskiden, bugünlerde fazla geliyor sorumluluk bana...
Ara istediğimi oradan çıkarıyorum.

Bir kısa ara,
acaba kırar mıyım diye düşünmeden konuşabilmek istiyorum,
Kırılır mıyım, kaybeder miyim diye endişelenen sessizliğimden vazgeçmek, bir parça ara vermek istiyorum.
'Kırmamalıyım, kırılmamalıyım' sız yaşamayı bilmem üstelik,
ara istediğimi oradan anlıyorum.

Kendimle yarışımı tamamlamışım...
Yarışma zorundalığından bir parça mola istiyorum...
Öylesi benim yarışım olmadı ki hiç, hep bocalıyorum.
Oradan çıkarıyorum bu ara gereğini.

Kısacık bir arada da olsa, yürüdüğüm yol camdan olmasa
istediğim gibi hoplayıp zıplasam üstünde diyorum...
Hoplayıp zıplamayalı çok oldu, bacaklarımın üstünde... ağrıyorlar...
O araya ihtiyacım olduğunu bu ağrıdan anlyorum.

Bir de şu bahar...

Penceremin dışında haince ışıldayan umursamaz baharı fena halde kıskanıyorum...