Kişi hangi hallerde kendinden üstün güce boyun eğmeli?

Güç anlamında Tanrı’ya gerek yoktur; Tanrı’ya gerek Tanrı öyle istediği için vardır. Mevcut gücümüz, bilgimiz ve yeteneğimizle şu anda bilinen hangi işin altından kalkamayız? Yapamadığımız şeyler varsa yöntemini bilmiyoruzdur. Daha fazla güç gerektirir, güçlerimizi birleştirmemişizdir. Yani bildiğimiz şeyler de bizim yapamayacağımız ancak Tanrı’ının yapacağı şey yoktur.

Peki, o halde Tanrı niye var? Dünyada işler yürüsün diye değil, biz de yürütürüz. Evrenin kontrolü sağlansın diye değil belki o gün geldiğinde ve gerektiğinde lazım olan bilgiye/güce ulaşır biz de sağlarız. İnsanların bilmediği konu, Tanrı ve din, var olduğu için vardır.

Görüyorsunuz ki dünyada kim ve ne olursa olsun zayıf olan güçlüye boyun eğiyor. Ama daha çok boyun eğdiriliyor. Kendi isteğimiz ve irademizle de bizden üstün bir güce boyun eğebiliriz.

Bir şeyi bir şey için yapmak onursuzluğun dozunu düşürür. Ben güzel bir kızım. Para verirse yanağımdan öpmesine izin veririm. Tamam, ahlaksız davranış; ama ya paraya ihtiyacım varsa… Kimileri hayatın önemli olmadığını, onur ve namus uğruna insanın canını verebileceğini söylüyorlar. Koruma şansına sahip olduğum sürece onurumu korurum. Yani düz yolda affedersin arkamı açmam ama uçurumlara tırmanırken nolur bilmem.

Onurumuzu namusumuzu korumak için gerekirse ölmeliymişiz! Ölen buyursun, bana göre salakça! “Onurlu bir insandı” diye yazan mezar taşı gördünüz mü?

Üstün güce teslim olma hayati bir gereklilik olmalı. Ayrıca geçici olmalı. Yani emanet gibi, rehine gibi. Eski halinize dönemeyeceğiniz güce teslim olmayın. Bana teslim ol hayatın benim elimde olsun. Böyle bir şey olamaz.

Mecburiyet hallerinde ağır bedel ödeyeceksek teslim olmak gerekir. Ancak teslim olduğumuzda ödeyeceğimiz bedel daha ağır olacaksa direnip kaybetmek daha iyidir. Adam kadın meraklısı tecavüz edecek tamam. Adam sapık, alacağını alınca öldürebilir de. Nasılsa öyle de öleceğiz öyle de, yani mücadele edeceğiz.

Paramızı istiyor, vereceğiz. Şeyimizi istiyor, vereceğiz. Canımızı istiyor hayır. Al diye de buyur etmeyeceğiz elbet. Hiçbir şey vermeden işin içinden sıyrılabileceksek o malum işaretten yapacağız “Al sana!”

Tanrı’nın en büyük ve tek güç olduğu söyleniyor. En rahat teslimiyet burada. İstersek huzurunda secde eder istersek caminin arka sokağından çeker gideriz. Katil gırtlağına bastı. “Anana küfredeyim seni affedeyim!” Böyle bir merakı varmış eşşoğlu eşeğin! Affedeceğini biliyoruz; değilse…”Hadi küfret!”

Ya biliyorum yok böyle bir acizlik/onursuzluk. Ama izin vermiyorsunuz da noluyor. İtirazınız bir yerlere ulaşıyor mu? “Hayır” nız hayra geçiyor mu? Adam hem anana küfrediyor hem de seni öldürüyor. Cesedinizde “Annesine küfredilmesine izin vermediği için öldü” mü yazıyor!

Mezarlıklarda aşağılık insanların mezarlarıyla onurlu insanların mezarları yan yana. Sizi iyi bilenler de öldü ya da bir gün ölecek! Menfaatçi davrandığınız sürece kaybetmezsiniz. Türkiye’nin gücü vardı kurtuluş savaşı yaptı. “Ya istiklal ya ölüm” istiklale gücünüz varsa olur. Değilse Amerikan mandası, İngiliz himayesi… Onurunu korumaya gücün varsa onurunu koruyacaksın. Değilse onursuzlukla ölüm arasında seçim olmaz.