Kitapsız şairler

Herkes az çok, yaşamının bir döneminde şiire bulaşmıştır.

Okul yıllarında, en azından bir kez Cumhuriyet, Atatürk, 23 Nisan şiiri okumuştur. Günlüğüne, karalama defterine aşık olduğu zaman bir şeyler karalamıştır. Acılı, sevinçli günlerde doğaçlama olarak , güzel deyişler dökülmüş dillerinden. Savaş olmuş, kıtlık olmuş, hastalık olmuş, içlenmiş ve yüreğinden dökülmüş güzel deyişler. Ağıt olmuş, Türkü olmuş, oyun havası olmuş, süzülüp gelmiş çağlardan... Kimin ne zaman söylediği belli olmayan Türkülere dönüşmüş ve günümüze dek gelmiş...

Şairlerimizden, Bedri Rahmi Eyüboğlu’nun dile getirdiği gibi... "Şairim; zifiri karanlıkta gelse şiirin hası, ayak seslerinden tanırım. Ne zaman bir Köy Türküsü duysam şairliğimden utanırım..."

Şiir defterlerinin , anı defterlerinin, dergilerin sarı sayfalarında kalmış, nice güzel şiirler vardır. Çoğu güzel deyişler, şiirler gün ışığına çıkmadan kaybolup gitmiştir. Herkes bir ölçüde şairdir. Şiir yazmıştır hayatının bir döneminde.

Çok sayıda kitapsız şairimiz vardır.

"Her çekişte kafayı

Kendini şair sanırdı

Ortada şiir yoktu,

Şair çoktan uçmuştu."

Efkarlı günlerde, içki masalarında dökülür güzel sözler. Belki o an yazılır bunlar peçete kağıtlarına... Masalarla birlikte kağıtlarda dağılır gider sonra.

İşte peçete kağıtlarına yazılmış bir şiir.

Bu kentte her zaman birileri ölür
Ve birileri başlar çığlıkla...

Güneş göz kırpar

Deniz dalga geçer

Birileri ağlar

Birileri güler

Ve kervan yürür

Şeytan güler

Bu kentte her zaman birileri ölür

Birileri başlar çığlıkla. (E.Şahin)

Kitapsız şairlerden, E.Şahin’in, sararmış not defterinden bir şiir.

Bir yanım sevda, bir yanım kavga

Sen sevdadan yana dur canım

Bir yanım melek, bir yanım şeytan

Sen melekten yana dur canım

Bir yanım gerçek, bir yanım yalan

Sen gerçekten yana dur canım

Bir yanım yaşam, bir yanım ölüm

Sen yaşamdan yana dur canım

Bir yanım yürek, bir yanım emek

Yanımdan hiç ayrılma canım

Bir yanım kara, bir yanım sevda

Haydi durma, koş canım.

* * *

Deniz kenarında bir adam, adam denize, Deniz adama hasta, bir kağıt, bir kalem ve işte bir şiir.

Oturdum kenarına denizin

Deniz bana baktı, ben de ona

Tanımadı bozkır yelini

Şöyle bir dalgasını geçti...

Gücenmiş olaraktan...

Bozkıra döndüm yüzümü...

Özlemle taradı saçlarımı...

* * *

Binlerce "Kitapsız Şairlerimize" yürekten selamlar.

Sevgisiz ve şiirsiz kalmayın.