Kıyamete gebeydi sessizliği...

Sorduğum bütün soruların cevabını içinde saklıyorsun. Bilmiyorum sanıyorsun ya; oysa ben senin sessizliğinde seni dinliyorum…

40 yıla yakın yürünmüş yolların, yediğin kazıkların, sevdiğin herkesin, duyduğun yalanların ve ihanetlerin, kapkara dipsiz gecelerin, içtiğin sigarların haddi var ama hesabı yoktu…

Çoğu kimsenin henüz gitmediği, görmediği bütün dar kapılardan geçip virajlardan dönüp, uçurumlardan düşmüş bir yaşam. Hayat onda, terzinin kendine dikemediği sökükten bile daha acemi ve acımasız.O yüzden o kadar usta olmuş ki yaşamda,duyarsızlıkla suçlanmış her defasında.Herkesin daha yeni öğrendiği acıları,tur attırmış yüreğinde,defalarca  yıkılmış bir o kadar inatla doğrulmuş.

Şimdi kimsenin görmek istemediği bu yürek var ya; çok defa açtı kapısını umutla, sevda diye soyunduğu gönüllerden aldığı acıları biriktirdi pul koleksiyonu niyetine. Hani bir gün canı hınzırlık etmek istese, gösterebileceği tek şey çizik kalmış izler yüreğinde. O yüzden daralıyorum aklının kıvrımlarında dönüp duran fikirlerden. O yüzden o kadar kırılmıyorum sözlerine. Siz geçtiğiniz bütün yalnızlıkları üst üste koysanız, yetişemezsin boyuna onun. Çok şey bilmem belki, ama bildiğim tek şey var ki onun gönlünü taşıyabilecek yer yok…

Bazen işi de ,aklı da karışır. Günü, gecesi sesi, soluğu belirsiz olur; bir geceye hayran olur, bir gündüzün düşüne, bazen ikisine de! Dengesini  bozar insanın, aklını karıştırır ve birden ıssızlaşır..

DOST;Nasır tuttu kalemim,inziva’ya çekildi kelimelerim
Ve sessizlik devraldı mesaiyi..! Ben sana derimki;

Şimdi sen bu kapıdan çık, ilk sola dön. Yolu dümdüz devam et, karşıya geç denizi göreceksin. Dur orada mavi sonsuzluğa bak. Sonra kaldır kafanı gökyüzünü izle. Ardından dön geri şehre, karış insanların arasına. Birinin gözlerine bak, aşık ol, deli gibi sev! Sev ve yanıl çokça… Ama sevmekten asla vazgeçme.