Koca Evren

Kocaman evrene açılan tek pencerem var benim küçük dünyam da. Seyrediyorum cümle alemi.

Bazen gülüyorum sessizce de olsa kahkahalar atıyorum. Çoğu zaman ağlıyorum, ölen evlatlarının ardından ağıt yakan analarla birlikte. Bazen çekip gitmek istiyorum küçük dünyamdan.Düşünüyorum ''çekip gitmek hangi acıyı onarır ki! '' diye.

           Benim için bile gidecek ücra köşe  yokken kim nereye gidebilir? Tekrar dönüp bakıyorum, kendi dünyamın küçük pençeresinden. Fani dünya da koşuşturan insanların çoğu zaman acılarını, çaresizlikler karşısın da çare arayışını, ya da sevinçlerini yarınlara olan umutlarını.

          Bazen de entrika çeviren, iki yüzlü insanların gerçek hikayelerini bildiğim halde hala doğruyum dediklerini. Düşünüyorum koca evrende yaşamanın bedeli ''ne olmalı'' diye.

         Benim gibi küçük dünya yaratıp o dünyanın pençeresinden kocaman evreni seyredip  yaşamak mı?

          Küçük dünyam; Evim ve o evin kocaman evrene açılan tek pençeresi bilgisayarımın monitörü. Benimle hayat yolunda birlikte yürüyen .

          ''Bizi hasret'le sarmış olsa da hayatın gerçeği. Geçmiş olsam da borandan kardan, yitirmiş olsam da bahçeleri. Zaman gelip bizi yense de baki kalan sadece yüreklerde bırakılan sevdalar'' 

            Sevgi dolu dünyalara açılan pençerelerden, sevgi dağıtan yüreklerin çoğalması dileğimle. Her zorluğu yenerek kocaman evrende yaşamak gene de çok güzel.                                                                            

           Hatice Büyükarı...