Kömür karası kirpiklerin

Karanlık bir gece gibi kirpiklerin

Sımsıkı kapanmış perdeler gibi

Bekledikçe kararır ruhum

Kışlara döner umutsuz

Beklerim aralansa

Bir aralansa da değse ruhuma gözlerin...

İçim çıkarcasına sabırsız,

Sabırsızlığım arttıkça çaresiz...

Ve nefretim büyür

Yolmak isterim tek tek

Kömür karası kirpiklerini...

Sonra umutsuz, düşerim boşluklara

Aklım gelir birden

Nasıl da unutmuşum

Bir zamanlar aşıktım

Ben onlara...