Korkarız sevilmekten

Kendimizi öyle ciddiye alırız öyle farklı bir yere koyarız ki, burnumuzun büyüklüğünden kimse yanımıza bile yaklaşamaz.

Korkarız sevilmekten. Öyle yabaniyizdir ki sevdirmeyiz kimselere kendimizi.

Sevgiden Allahtan korkar gibi korkarız.

Sonra birisi gelir, bizi sevmesine izin vermesek de zorla girer hayatımıza. Eşimiz sevgilimiz olur. Hayatımıza girene kadar büyük savaşlar vermiştir kazanmıştır da.

Bizi öyle çok sever öyle şımartır ki kendimizi vazgeçilmez zannederiz. Sevgisinden öyle eminizdir ki hep yanımızda olacağına inanırız.

Onu yere göğe koyamayız. Ta ki o kendini yere atıp düşene kadar. Düşmüştür ama bundan sizi sorumlu tutar.

Onu öyle yerde kan revan içinde mi bırakmalı elinden tutup kalkmasına yardımcı mı olmalı?

Elinden tutup kaldırmak yaralarını sarmak sonra da...