Kuklalaştıramadıklarımızdan mısınız?

Matematik dersinde yağmalanmış bir beyin. Önceki günde sabit kalmış ruh, boş boş geziniyor dünde. Bedenin hiç bir fonksiyonu kalmamış. Tekilanın tadı damağımda. Dumanlı kafayla o masadan kalkarken hiç doğmamış çocuğumu hayal ettim.

Mutlu olmak delicesine uzakken kurulan hayallerle anlık mutlu olmayı görev edindim. Sahte gülücükler dağıtıp, sağdaki adama göz kırpmam... Dalgalarla sevişip rahmime tuz basmam... Islanmadan fütursuzca ıslatmam... Tanrıya tapınmak yerine vicdanımı kutsallaştırmam... Ne yararıma ne zararımadır. Anamı babamı boşayıp kendime bir yol çizdim. İsa'nın göğe yükseldiği yaşa gelene kadar acı çekmeliyim.

Bardağımda kalan son damla kanı diktim. Kalbimin büzüşmesine aldanmadan bir cigara yaktım. Tohumları patlarken kokuyu içime çektim. Artık hazırdım değiştirilmeye. Bu ilahi güçle donatılmış beynim düşünmeye itelenmişti. Gidecek fazla yerim yoktu üzerinde oturduğum koltuktan. Kollarımdan, ayaklarımdan yukarı doğru uzanan ip tanrının elindeydi nede olsa. Kulları değil kuklalarıydık çünkü. Yaşayan, düşünenen, etli butlu birer kuklalar... Acı çeken, ağlayabilen...

Oysa ben pamuk helvayı sevmezdim. Güneşi sevmezdim. Kuşları sevmezdim anlamsız ciyaklamalarıyla... Kalabalık yapan dingil insanları sevmezdim. Ben gündüzü sevmezdim. Gündüzlerimi çalan adamı sevmezdim. Karanlıktı kendimi bulduğum.

Güneş bok varmış gibi tepemde pis pis sırıtırken, hava benim için oldukça ağır ve kasvetliydi. Fingirdeyen insanlar gözümün önünde perde oluşturdu. Denize nazır oturduğum bankta gölgemden korkar oldum şimdi.

Büyük vakalar gerekmezdii gülümsemem için. Bisiklet kornasına bile gülebilirdim. Karşımdan geçen sarı montlu, çantasını yandan asan beyaz tesettürlü kadına gülebilirdim. Yere atarak çekirdek çıtlatmanın zevkini çıkaramayan solumdaki iki kadına gülebilirdim çöpleri ellerinde tuttukları için, kendilerini bu salak dünyada kısıtladıkları için. Oysa ben vücudumu bile mahremim diye gizlemedim. İşte buna kahkalarımla gülebilirdim.

Baharı sevmiyorum taze aşk getirdiği için. Bu kelime bana illegalken, somurtuk yüz ifadem hiç değişemezdi.

Koruyamadım benliğimi, saldım ruhumu ateşli kolların üstüne bir yudum su niyetine...

Beni affedecek birileri olmalı...