Ardımda bıraktığım şehir sesi

Otogarda bekleyen insanların arasında en ilgi çekici olandı kız, elinde bavul sürekli etrafı izliyor, arada tebessüm ediyordu. Sanki karşısında en sevdiği kişi gelmiş kendini alacakmış gibi bir tavrı vardı.

İlerleyen koltuklardan birinde sırt çantasıyla bir delikanlı. “Her an araba kalksa ve bu şehri arkama dönmeden bıraksam.” diye geçirdi aklından. Aklında kesin silmek vardı bırakıp gitmek değildi sadece isteği…

İlerden koşarak araca yetişmeye çalışan orta yaşta biri geliyor. Ne kadar acelesi var sevdiklerine kavuşmak için telaşı var. Sanki aracı kullanacak kişi kendisi…

Elinde bebekle beliren çocuk koltukların arasında bağırarak koşuyor. Kendine oyun bulmuş oynuyor. Tam koltukların arasından geçecekken genç kızın önünde bebeğini düşürüveriyor. Ne kadar tepkisizdi biraz önce herkese tebessüm eden kişi değilmiş gibi… Çocuk elini uzattı bebeğini yerden alıp onun kucağına koydu. Kız hala karşı yola bakıyordu.Bir umuttu belki bu yolculuktan vazgeçmesini sağlayacak kişi gelebilirdi…

Saatine baktı ve çocuğun bebeğini ani bir hareketle sımsıkı tutmaya başladı. Çocukla oyuna dalmış gibi yapıyor ama beceremiyordu. Hala gözleri kapıya ara sıra takılıyordu…

Bir an arkadaki koltuklarda genci gördü. Kendinin aksine ne kadar sıklıkla saatine bakıyor. Her araca yaklaşanı şoför sanıp kalkmaya yelteniyordu. Huzursuzluğu bulunduğu herkese yayılıyordu. Ama farkında değildi. Her göz ve kulak onu izliyordu. Bir sonraki hareketini…

Orta yaştaki kişi geldi ve gencin yanına oturdu. Sigarasını yakacakken çakmağı olmadığını fark etti. Yanındaki kişi durumu anlamış ama konuşmak istemeyen hareketle sigarasını yaktı bey efendinin…

Kızın gülmesine sebep oldu bu durum. Bebekle arka koltuğa oyunlar yapmaya başladı. Kalamayacağı şehre kahkahasını hediye etmek ister gibi. Delikanlı bir an kendinin durumunu düşündü.O da oyuna katılmaya karar verdi.Kız elindeki bebeği çocuğa vererek diğer koltukta onu başka oyunların beklediğini anlattı…

Çocuk bu harekete bozulmuş şekilde delikanlıya doğru gitti. Çocuğun elindeki bebeği alıp eline buse kondurdu kıza bakarak. Minnetlerini iletti. Çocuk anlatıyor anlatıyor delikanlı dinliyordu.

Sonunda anons yapıldı. Aracın kalkmasına 5 dk vardı… Orta yaşlı bey ilk göründüğü anda ki hareketlerini tekrarlayarak otobüse bindi.

Çocuğun annesi geldi kızını kucağına aldı. Abiye teşekkür ettiler oyununa katıldığı için. Tam otobüse binerken çocuk indi kıza doğru gitti. Bebeğini kucağına koydu.

Eliyle yanaklarından öpmesini istedi ve aracına bindi.Araç kalktı orta yaşlı bey ve çocuk aynı araçla yolculuklarına başladılar…

Delikanlı biraz önce ki sıcak duruma karşılık kızın yanına oturdu. Belki konuşur zaman geçerdi. Tam o anda kız son kez kapıya baktı belki gelen olur diye. Ama beklediği gelmemişti her zamanki gibi tek başına yolculuğuna çıkacaktı. Kalkarken delikanlıya döndü ve “sakın bu şehri silmeyin hayatınızdan emin olun ki beklediğiniz kişi de sizi böyle görmek istemezdi “dedi ve aracına doğru ilerledi…

Delikanlı anlamadı denileni, öfkesi duygularını bastırmıştı. El salladı sadece gidene. Tebessümle cevap verdi kız ve aracına bindi…

Delikanlı istemediği şehirde tekbaşına kalmıştı. Bir tebessüm belki kalmasına sebep olurdu ama o da gitmişti. Aracına bindi yolun dönüşünde aynı kız bu sefer el sallıyordu. Şehri affetmek için sebebi vardı artık. Kendini bu şehirden bir tebessümle, el sallayarak biri uğurlamıştı…

Gülümseyen kız çocuğu geldi aklına ve bu oyunu kendine hazırlayan çocuk işte affetmişti yolun başlangıcında arkasında bıraktıklarını…